Χωρίς Εμπάθεια Ι

Θα ήταν άδικο αν δεν ξεχωρίζαμε τον κ. Μπαζίνα από το σύνολο των κουτσομπόληδων που παριστάνουν τους αθλητικούς δημοσιογράφους στην Ελλάδα και κυρίως από τους κήρυκες της «Ολυμπιακής» αλήθειας των γνωστών εφημερίδων.

Οσοι τον διαβάζουν συστηματικά θα μπορούν να θυμηθούν πλήθος από εξαιρετικά άρθρα που έχει γράψει για θέματα αθλητικά και μη, όπου ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης βοηθούσε τον αναγνώστη να κρίνει πέρα από προκαταλήψεις και θέσφατα.

Σαν ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα, που αφορούν ειδικά τον Ολυμπιακό, πρέπει να αναφέρουμε την στηλίτευση από την αρχή του Νορβηγού καραγκιόζη που μας έφεραν για προπονητή πριν 2 χρόνια, τη στιγμή που όλοι οι κλακαδόροι της διοίκησης πανηγύριζαν τις τεσσάρες και τα ευρωπαϊκά ρεζιλίκια. Αυτό μόνο θα έφτανε για να τον κατατάξει σε μια διαφορετική θέση από τον υπόλοιπο συρφετό.

Τη φετινή χρονιά όμως είχαμε μία έντονη επίθεση εναντίον του τέως προπονητή του Ολυμπιακού Τάκη Λεμονή τη στιγμή που η ομάδα πορεύτηκε σε έναν εντελώς αντίθετο δρόμο από πέρσι. Με δεδομένη και την κριτική του για το χαρακτήρα του Μπάγεβιτς (που δεν καταλάβαινε τον Ρίμπο και τους άλλους Βραζιλιάνους) έχω μείνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια με μια απορία. Ποιος τέλος πάντων είναι κατά τη γνώμη του ο κατάλληλος προπονητής για την ομάδα μας;

Ξεκινώντας από τα αγωνιστικά, διαβάσαμε προφητείες πριν το παιχνίδι της Βρέμης ότι ο Ντιέγκο «δεν πιάνεται», με τα γνωστά αποτελέσματα βέβαια. Οτι ο Λούα Λούα θα εξαφανιστεί εξαιτίας του τρόπου που παίζουμε ενώ ο παίκτης δηλώνει τη λύπη του που έφυγε ο Λεμονής. Μάθαμε ότι η τεσσάρα στον πάο ήταν «αναμενόμενη» (επειδή ήταν 2ο στη σειρά παιχνίδι) και με «τυχερά» γκολ. Ενα μάλιστα από τον πολύ καλό παίκτη που κατά τη γνώμη του αδίκησε ο Λεμονής, τον Νούνιεζ. Και η νέα απορία είναι : Καλός είναι αυτός τελικά ή τυχερός;

Αποκορύφωμα βέβαια της κριτικής του μια σειρά από άρθρα με ξεκάθαρες σπόντες για τους τραυματισμούς στον Ολυμπιακό και που οφείλονται.

Μάθαμε για προπονητές-υπαλλήλους που σακατεύουν τις «επενδύσεις» των διοικήσεων (εκτός αν εννοούσε τον Ράικαρντ με τις 2 θλάσεις του Μέσι φέτος), για τον «κακοποιημένο» Λεντέσμα (μάλλον στο Αμβούργο είχε περάσει καλύτερα), για παίκτες που είναι «τρομοκρατημένοι» κι όλα αυτά πάντα με αφορμή τους τραυματισμούς στον Ολυμπιακό.

Εχει αναφέρει δημόσια ότι γνωρίζει τον Γκαλέτι (ένας από τους «τρομοκρατημένους» υποθέτω) και προσωπικά. Οι δηλώσεις του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή για τον Λεμονή και τη δουλειά του σε ένθετο εφημερίδας είναι σχετικά πρόσφατες χαρακτηρίζοντάς τον ως τον καλύτερο προπονητή που γνώρισε όσον αφορά τη συμπεριφορά του προς τους παίκτες. Μάλλον περίεργη η εκτίμησή του προς κάποιον που είναι άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνος για «κακοποίηση» παικτών.

Επίσης υπάρχουν και δηλώσεις του Αρτσούμπι ο οποίος με βάση την πεπατημένη θα έπρεπε να χώσει τα μύρια όσα στον Λεμονή αφού έφυγε ως περίπου αποτυχημένος το Δεκέμβριο. Αντίθετα αυτός αναφέρθηκε στο πόσο τον …βοήθησε η προπόνηση στην Ευρώπη.

Θα τελειώσουμε το πρώτο μέρος της αναφοράς μας στην κριτική του κ. Μπαζίνα για τον Ολυμπιακό με μία παραδοχή. Οφείλουμε να ξεχωρίσουμε τη θέση του για τον Ραούλ Μπράβο για τον οποίο από την αρχή υποστήριξε ότι έχει πραγματικό πρόβλημα υγείας και δεν είναι σουλατσαδόρος και παραλίας όπως μας είχαν κάνει και εμάς να πιστεύουμε τα μέσα «Ολυμπιακής» αλήθειας που αναφέραμε παραπάνω. Η συνέχεια σε αυτό το θέμα φαίνεται να τον δικαιώνει.

Συνέχεια στο Χωρίς Εμπάθεια ΙΙ