Η κρυφη γοητεια του βορβορου

Το κείμενο στο οποίο θέλω να αναφερθώ δεν έχει συγγραφέα. Αν και εμφανίζεται σε διαδυκτιακό τόπο συνδεδεμένο με Οικονομική εφημερίδα είναι ανυπόγραφο. Στη βασική ιστοσελίδα από όπου προέρχεται φιγουράρει επίσης μια “Ιδρυτική Διακήρυξη” με την υπογραφή “Ερυθρόλευκες Ταξιαρχίες” και αδιευκρίνιστες σχέσεις με το δικτυακό τόπο και την εφημερίδα. Φιλοξενούνται απλώς οι Ταξιαρχίες αυτές; Με ποιούς ακριβώς όρους; Απαρτίζονται από μέλη συγγράφοντα στην εφημερίδα ή το διαδικτυακό τόπο; Τότε γιατί εμφανίζονται ως οργανισμός οπαδών, και μάλιστα με ψευδο-τρομοκρατικό γκλάμουρ; Οι συγγραφείς είναι πολλοί ή ένας; Αν είναι πολλοί, γιατί χρησιμοποιούν το πρώτο ενικό πρόσωπο (“για αυτό σας λέω” γράφει προς το τέλος το κείμενο). Αν είναι ένας, γιατί ποζάρουν σαν πολλοί, χρησιμοποιώντας το πρώτο πληθυντικό σε αρκετά σημεία, και υπογράφοντας ως νεοσυσταθείσα (;) ομάδα;

Τα ερωτήματα ανακύπτουν με αρκετά πιεστικό τρόπο για ένα απλό λόγο. Το άρθρο, με τίτλο “Τα ρημάδια των Λεμονή και Ίβιτς” αποτελεί κλασικό παράδειγμα μηνύσιμης συκοφαντικής δυσφήμισης επώνυμων προσώπων. Θα ήθελα πάρα πολύ να γνωρίζω πως ακριβώς νιώθει για αυτό η επώνυμα σχετιζόμενη εφημερίδα Αξία για το γεγονός ότι φιλοξενείται σε σάιτ, αν κατανοώ σωστά, δικών της συμφερόντων.

Για το περιεχόμενο όσων αναφέρει το εν λόγω πόνημα, δεν θεωρώ ότι χρήζει λεπτομερής αναφορά. Ας περιοριστούμε λακωνικά στο ότι στον πρώην προπονητή της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο οποίος αναφέρεται ειρωνικά ως sir Takis, καταλογίζονται, ανάμεσα σε άλλα, τα εξής: ότι είναι υπεύθυνος για την τωρινή “κατάντια της ομάδας και την αδυναμία της να παρουσιάσει ένα καλογυμνασμένο σύνολο”· ότι “δεν έκανε σωστή προετοιμασία, δεν έκανε σοβαρή προπόνηση, δεν έκανε σωστή αποθεραπεία, εξόντωσε με συνεχή παιχνίδια τους βασικούς παίκτες και έχει μεγάλη ευθύνη και για το πλήθος των τραυματισμών, δεν ήλεγχε της εξωγηπεδική ζωή”· και ότι η εγκληματική του αμέλεια σε μια σειρά θεμάτων αποδεικνύεται από την δραστική πτώση απόδοσης παικτών που αγωνίστηκαν πέρυσι με τη φανέλα της ομάδας. Για τον δε πρώην Τεχνικό Διευθυντή, Ίλια Ίβιτς καταγγέλεται ότι έκανε μεταγραφές δευτεροκλασάτων παικτών τους οποίους “φόρτωσε” στην ομάδα, ενώ αφήνονται αιχμές (που όμως, με τη γνωστή λιβελλογραφική “πονηριά” μισοαποσύρονται) για ίδιον οικονομικό του συμφέρον στις μεταγραφικές επιλογές.

Θεωρώ άσκοπο και αντιπαραγωγικό να ασχοληθώ με περιεχόμενο αυτού του ύφους και ήθους. Ούτε θα αναλάβω την υπεράσπιση των θιγόμενων, μιας και αυτό, αν το επιθυμούν, μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι. Απλώς θα θέσω κάποια ερωτήματα:

* Γιατί και ποιους πονάει τόσο πολύ ό,τι μας έδωσε χαρά την περυσινή σαιζόν;

* Τι κάνει τόσο επιτακτικό να συρθεί στη λάσπη με κάθε τίμημα οτιδήποτε αφορά τις επιτυχίες της περυσινής ομάδας;

* Τι κάνει τόσο επιτακτικό να γίνει αυτό τώρα, μετά από την ταπεινωτικότερη ήττα σε διεθνή οργάνωση τα τελευταία χρόνια;

* Ποιοί και γιατί έχουν συμφέρον να κάνουν τον οπαδό να θεωρεί τα πάντα εξίσου απαξιωμένα, να του στερήσουν κάθε πηγή έμπνευσης για κάτι καλύτερο, να βυθίσουν το μυαλό του στην κυνική και άρα υποτίθεται “μη παραμυθιασμένη” λογική “όλοι τα ίδια κάνουν, όλοι τα ίδια είναι”;

* Ποιον αθώωνουν αυτές οι πρακτικές ενοχοποίησης όσων πλανώνται σαν Ερινύες αυτή τη στιγμή πάνω από το κεφάλι της Διοίκησης;

* Tι αφορμές, με δηλώσεις ή πράξεις τους έχουν δώσει οι δύο κατηγορούμενοι για να ξεσπά επάνω τους, μήνες τώρα, τόσος οχετός και δηλητήριο;

* Για πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε ενορχηστρωμένες προσπάθειες να συρθούν στη λάσπη άνθρωποι που εργάστηκαν και μόχθησαν για τον Ολυμπιακό από αγνώστους που προβάλλουν, ω του θράσους, την Ολυμπιακοφροσύνη τους;

* Πόση ναυτία είναι δυνατό να αντέξει κανείς όταν, μετά τον χθεσινό ταπεινωτικό αποκλεισμό, παρατηρεί ότι το μέλημα ορισμένων δεν είναι άλλο από την διάδοση της επικοινωνιακής πολιτικής τους με μεθόδους ξεσηκωμένες εξ ολοκλήρου από το “ένδοξο” manual του Υπουργείου Προπαγάνδας του Εθνικοσοσιαλισμού (“λέγε λέγε, κάτι θα μείνει στο τέλος”);

* Και τέλος, πόση καμαρίλα τέλος πάντων θα εκθρέψει το "αόρατο" περιβάλλον γνωστών/αγνώστων σε αυτή την ομάδα; Πόση ξεδιαντροπιά; Πόσο αυτοεξευτελισμό; Πόση φτήνια; Πόσο ξεπούλημα όσο-όσο ιστορίας και συμβόλων; Και πόσο ανάλγητο σκύλεμα των πτωμάτων που σπέρνει στο διάβα της;

Σε μια και μόνο μια φράση του κειμένου θα συμφωνήσω, και μάλιστα ολόψυχα. Την τελευταία: “υπάρχουν και όρια.” Όχι όμως για όλους, από ότι φαίνεται.

Nικολακό πες αλεύρι

Το κάτωθι αποτελεί άρθρο του κυρίου Νικολακόπουλου στο sportnet. Αμέσως μετά ακολουθεί απάντηση του φίλου Vic ο οποίος μας έκανε την τιμή να δεχτεί να το αναδημοσιεύσουμε εδώ. Χάριν ευκολίας στην ανάγνωση, το άρθρο είναι με γκρι χρώμα όπως και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό ο κύριος Νικολακόπουλος. Με κόκκινο η απάντηση του φίλου μας, όπως αρμόζει σε Ολυμπιακούς με κριτική σκέψη και ανοιχτό μυαλό που δεν παρασύρονται απ' τις φυλλάδες και τους μυαλοπώληδες.

Η αλήθεια είναι ότι οι φίλοι του Ολυμπιακού έχοντας την πολυτέλεια να νιώθουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή την χαρά του πρωταθλητή, έχουν μεγάλες απαιτήσεις από την ομάδα τους-και δικαιολογημένα.

Γιατί όταν σε 12 χρόνια έχεις πάρει 11 πρωταθλήματα, πρώτον έχεις ξεχάσει την πίκρα των εννιά πέτρινων χρόνων, όπου την είχες βγάλει με δύο κυπελλάκια (όσα έχει πάρει η ΑΕΚ ακριβώς τα εννέα τελευταία χρόνια…) και δεύτερον ζητάς το κάτι παραπάνω: είτε αυτό είναι καλύτερο θέαμα στο γήπεδο, είτε αξιοπρεπέστερη πορεία στην Ευρώπη, είτε-το ιδανικό-και τα δύο μαζί.

Και πολύ σωστά σκέφτεται έτσι ο φίλαθλος του Ολυμπιακού, απλά γιατί έτσι πρέπει να σκέφτεται. Με τη διαφορά ότι θα πρέπει να θυμηθούμε και κάποια πράγματα. Για παράδειγμα, να θυμηθούμε πως σύσσωμη η οικογένεια του Ολυμπιακού συσπειρώθηκε στο τέλος της σεζόν, όταν φαινόταν πως χάνεται το πρωτάθλημα. Και το Καραϊσκάκη έγινε ηφαίστειο στο παιχνίδι με τη Λάρισα, μία εβδομάδα μετά την πιο εξευτελιστική ήττα του Ολυμπιακού εδώ και 20 χρόνια, την τεσσάρα από την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Κι εκεί που πολλοί πίστευαν ότι θα πέσει άγριο κράξιμο, η εξέδρα βοήθησε την ομάδα να σταθεί όρθια και να πάρει τη νίκη, την πιο δύσκολη της φετινής σεζόν.

Θέλω να πω, κοντολογίς, ότι όλοι εμείς οι Ολυμπιακοί κάπου έχουμε… βαρεθεί τα συνεχόμενα πρωταθλήματα, αλλά όταν νιώθουμε ότι θα το χάσουμε, το βλέπουμε διαφορετικό το πράγμα. Και το θέλουμε και το 9ο και το 10ο και το 11ο…Γιατί κάθε Μάη και κάθε καλοκαίρι, είναι ωραίο να κάνεις την πλάκα σου στον φίλο σου τον Παναθηναϊκό και τον ΑΕΚτζή-και να νιώθεις «αποπάνω». Αν θέλουμε να είμαστε λίγο ειλικρινείς, έτσι δεν είναι τα πράγματα;

Και μπορούμε να αποκαλύψουμε από τις στήλες του Sportnet δύο πράγματα, αυτή την στιγμή.

Πρώτον: Το πολύ στενό περιβάλλον του Λεμονή θεωρεί ότι ο Κόκκαλης τον έφαγε τον Τάκη κατά κύριο λόγο επειδή στο φινάλε της σεζόν υπήρχαν τα παιχνίδια Ξάνθης-ΠΑΟ και Ξάνθης-Ολυμπιακού. Επαναλαμβάνω, αυτό θεωρεί το πολύ στενό περιβάλλον του Τάκη. Πιο… στενό, δηλαδή, δεν γίνεται-και καταλαβαίνετε τι εννοώ. Θεωρεί, λοιπόν, ότι ο Κόκκαλης σκέφτηκε πως παρόντος του Τάκη τα παιχνίδια αυτά ίσως να είχαν διαφορετική εξέλιξη από αυτή που τελικά είχαν, λόγω της κόντρας Πανόπουλου-Λεμονή, με τον ιδιοκτήτη της Ξάνθης να έχει άσβεστο μίσος κατά του Τάκη. Προσέξτε, δεν κάνω σχόλια. Δεν λέω αν καλά έκανε ο Κόκκαλης και σκεφτόμενος έτσι-αν όντως σκέφτηκε έτσι, όπως υποστηρίζει το περιβάλλον Λεμονή-προχώρησε στην αλλαγή προπονητή. Λέω τι ισχυρίζεται το περιβάλλον του Τάκη. Μπορεί να είναι και μία δικαιολογία, μπορεί και πραγματικότητα, αλλά ισχύει ότι αυτό υποστηρίζει.

Δεύτερον: Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, Έλληνες και Ξένοι, παλιοί και νέοι, έλεγαν off the record όσο το πρωτάθλημα πήγαινε στο φινάλε του ένα πράγμα: «Να πάρουμε το πρωτάθλημα για δύο λόγους. Για να είμαστε και πάλι πρώτοι, σε μία χρονιά που ο ΠΑΟ γιορτάζει τα 100 χρόνια του και ο Ριβάλντο μας τα έχει… πρήξει και για να σωθούμε από τα πλέι οφ. Διότι, σε τέτοια κατάσταση που είμαστε, από πλευράς φυσικών δυνάμεων και κούρασης, άμα πάμε στα πλέι οφ και υποχρεωθούμε να δώσουμε άλλα έξι παιχνίδια, Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος έτσι πτώματα που είμαστε από την εξουθένωση όλης της σεζόν και την όχι σωστή δουλειά που έγινε. Όχι δεύτεροι δεν θα βγούμε, ώστε να παίξουμε έστω στα προκριματικά του Ιουλίου, αλλά θα πάθουμε χοντρές νίλες».



Και η απάντηση :

Υποθέτω κ. Νικολακόπουλε ότι η πρώτη σας “αποκάλυψη” είναι αυτό που δεν ήταν της παρούσης στο προηγούμενο άρθρο. Ότι ο λόγος που εκδιώχθηκε ο Λεμονής ήταν για να εξευμενιστεί ο Πανόπουλος που τρέφει άσβεστο μίσος στο Λεμονή.

Ας πούμε ότι σας πιστεύω. Ξέρετε τι με εκνευρίζει όμως και μάλιστα πάρα πολύ; Ότι προσθέσατε την φράση δίπλα “Προσέξτε, δεν κάνω σχόλια. Δεν λέω αν καλά έκανε ο Κόκκαλης”. Αλήθεια; Σοβαρά μας έχετε για τόσο ηλιθίους;

Σχόλια ΗΔΗ έχετε κάνει στο προηγούμενο άρθρο και ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ με τον Κόκκαλη, απλά δεν θεωρήσατε σκόπιμο να μας πείτε γιατί. Τώρα μας πετάτε έναν λόγο, τον οποίο πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά υποθέτω γιατί έρχεται από το “περιβάλλον Λεμονή” (εγώ την γυναίκα του καταλαβαίνω σαν το πιο στενό περιβάλλον πάντως, δεν είμαι καλός στο να μαντεύω) και ποιείτε την νήσσαν. Αφού ήδη γράψατε άρθρο να μας πείτε τι καλά που έκανε ο Κόκκαλης και ο Νικολακόπουλος δεν έκραξε γιατί συμφωνεί.

Αν λοιπόν, ΔΕΝ θεωρείτε αυτόν τον λόγο σοβαρό, να το πείτε ευθέως. Είναι η δεύτερη συνεχόμενη φορά που την υποχρέωσή σας να δικαιολογήσετε την στάση σας ως άνθρωπος που επηρεάζει την κοινή γνώμη των Ολυμπιακών φιλάθλων, την αποφεύγετε λέγοντας ¨εγώ δεν λέω, εγώ δεν ξέρω, αυτοί τα είπανε” ή “ε, δεν είναι ώρα τώρα να τα πω”.
Όσο για τις 2 αποκαλύψεις, να πω την γνώμη και γι’αυτές:

Στο πρώτο κομμάτι μας λέτε (εσείς το χρεώνεστε ΦΥΣΙΚΑ, δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον) ότι η Ξάνθη έκατσε και έχασε διότι δεν μισούσε τον Σεγκούρα, ενώ αν έπαιζε με τον Λεμονή όχι μόνο θα λύσσαγε αλλά θα μας πάταγε κιόλας. Φρονώ ότι αυτά είναι μπούρδες και δεν είναι της παρούσης να πω γιατί.

Για το δεύτερο σκέλος, πέραν του ότι τα περί κόπωσης κλπ αποδείχτηκαν ανοησίες, με τον Τζόλε ειδικά να παίζει 90λεπτο όταν ήταν για κώμα και γενικώς σε όλα τα παιχνίδια μετά έπαιζε βασικός (τι αυτοθυσία! Έθεσε την ζωή του σε κίνδυνο!), πολύ αμφιβάλλω ότι ειπώθηκαν, από την “συντριπτική πλειοψηφία” μάλιστα οι λέξεις “όχι σωστή δουλειά που έγινε”. Άλλη κλασσική μέθοδος λάσπης. Οφ δι ρέκορντ, τα ‘πε η συντριπτική πλειοψηφία. Μωρέ να άκουγα Νούνιεζ, Μπράβο, Μπελούτσι, Λεονάρντο, Λούα Λούα, Γκαλέτι να λένε για κακή δουλειά του προπονητή… Τον Μήτρογλου και τον Μενδρινό που δεν είχαν παίξει χωρίς τον Λεμονή να παραπονιούνται για κούραση…

Και εν πάσει περιπτώσει, ακόμα και αν δεχτούμε ότι όοολα αυτά έγιναν και επιώθηκαν ακριβώς έτσι, ΤΙ; Πού ακριβώς υπάρχει η λογική σύνδεση αυτών των επιχειρημάτων ότι θα χάναμε το πρωτάθλημα με Λεμονή; ΠΟΥ; Ας πούμε ο Κόκκαλης φοβήθηκε την Ξάνθη (χο χο χο). Και; Αυτό σημαίνει ήττα; Γιατί;

Ας πούμε οι παίχτες κουράστηκαν και δεν ήθελαν πλέι οφ. Αυτό σημαίνει απώλεια πρωταθλήματος; Πώς συνδέονται αυτές οι σκέψεις κύριε Νικολακόπουλε; ΔΕΝ συνδέονται είναι η απάντηση.

Το μόνο που θα είχαμε γλυτώσει είναι η 4άρα κύριε. Διότι το σύστημα της ΑΕΚ, ανοιχτό ποδόσφαιρο αντι 11 πίσω από την σέντρα αλά Καλαμαριά και Αστέρα, ήταν βούτυρο στο ψωμί του Ολυμπιακού του Λεμονή. Εμείς θέλαμε όμως γιουρούς σύστεμ αλά Σάββα.

Σα δε ντρεπόμαστε λέω εγώ…


(Σημ. : Η λέξη "ντροπή" αγαπητέ φίλε έχει διαγραφεί απ' το λεξιλόγιο αρκετών δημοσιογράφων, δυστυχώς.)

Οι πρωτοφανείς; "αποστάσεις" του Ελληνικού πρωταθλήματος

Αγαπητέ κ. Καρπετόπουλε

Αφορμή της επιστολής μου είναι η επαναλαμβανόμενη άποψη σας για την «τεράστια» διαφορά που έχουν οι 3 πρώτες ομάδες στην Ελλάδα με τις υπόλοιπες, και κυρίως με τον 4ο και 5ο που κατά τη γνώμη σας οφείλεται στη σκανδαλώδη εύνοια των μεγάλων. Γι αυτό το λόγο σας επισυνάπτω μια ανάλυση που έγινε σε 15 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όσον αφορά τις διαφορές του 1ου με τον 4ο και 5ο , στις οποίες κυρίως αναφέρεστε. Οι αριθμοί είναι πριν 1-2 εβδομάδες. Υποθέτω η ουσία των συμπερασμάτων ελάχιστα θα έχει αλλάξει από τότε.

Παρά τα όσα ισχυρίζεστε στο άρθρο σας, και έχετε αναφέρει ραδιοφωνικά στο σχολιασμό σας μετά τη λήξη του πρωταθλήματος (εκπομπή κ. Γκαραγκάνη), η διαφορά του 1ου με τον 4ο και 5ο στην βαθμολογία είναι 1 και ...μισή νίκη παραπάνω από τον μ.ο. των 15 πρωταθλημάτων. Στην Ελλάδα είναι 20 και 25 βαθμοί ενώ ο μ.ο. όλων των πρωταθλήματων είναι 16 και 20 βαθμοί , αντίστοιχα.

Και αν σε αυτό συνυπολογίσουμε τους 3 βαθμούς στα «χαρτιά» που πήρε ο Ολυμπιακός τότε θεωρώντας την ΑΕΚ ως «1η» είμαστε σχεδόν στον μ.ο. όλων των πρωταθλημάτων.

Εννοείται ότι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι στην χρήση των αριθμών θα πρέπει να δούμε συνολικά τις διαφορές όλων των ομάδων, να κάνουμε αναγωγή στον αριθμό των παιχνιδιών και ίσως να κάνουμε και «διόρθωση» με βάση τη διαφορά του πρώτου με τον τελευταίο.
Αυτό πάντως που δεν είναι σωστό να κάνουμε είναι την μια να μιλάμε για την διαφορά του 1ου με τον 4ο , την άλλη του 3ου με τον 6ο , την άλλη του 4ου με τον 8ο και στο τέλος να αναφέρουμε ότι ο Αρης απέκλεισε ομάδα με budget 3πλάσιο του Ολυμπιακό άρα θα έπρεπε να είναι πιο κοντά στη βαθμολογία.
Γιατί με αυτή τη λογική ο Ολυμπιακός είναι φέτος στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης (χωρίς τη βοήθεια της διαιτησίας αν θυμάμαι καλά) ενώ ο Αρης και ο Πανιώνιος ούτε καν στους 32 του ΟΥΕΦΑ. Για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα αυτή είναι διαφορά δύο κατηγοριών… τουλάχιστον.

Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο, άλλωστε συμφωνώ επί της ουσίας ότι χρειαζόμαστε καλύτερο και πιο δίκαιο πρωτάθλημα. Με την επιχειρηματολογία σας και τη σκοπιμότητα με την οποία χρησιμοποιείτε τους αριθμούς διαφωνώ.
Θα πρόσθετα μάλιστα ότι πέρα από τις μικρότερες διαφορές στη βαθμολογία χρειαζόμαστε και λιγότερη διαιτητολογία, λιγότερη συνωμοσιολογία, λιγότερες αθλητικές εφημερίδες καθώς και λιγότερους αθλητικούς δημοσιογράφους-γκουρού και παντογνώστες τακτικής, συστημάτων ποδοσφαίρου, φυσικής κατάστασης, αθλητιατρικής και πάει λέγοντας.

Σωστά αντιληφθήκατε είμαι οπαδός του Ολυμπιακού. Όχι από εκείνους που πίνουν νερό στο όνομα του προέδρου, που πανηγυρίζουν τα πέτσινα πέναλτι και που αγοράζουν τα παραμύθια της διοίκησης αλλά από κάποιους άλλους που πασχίζουν να πείσουν εσάς και τους συναδέλφους σας ότι υπάρχουν και άλλοι Ολυμπιακοί.
Ολυμπιακοί που μετράνε 36 πρωταθλήματα και όχι 11/12 , που δεν γουστάρουν την ένσταση -έστω και αν είναι νομότυπη- και που δεν θα πάνε σε καμιά φιέστα. Ολυμπιακοί που αγοράζουν διαρκείας και γίνονται μέλη όχι για να στηρίξουν τις «ψυχώσεις» του προέδρου, αλλά την ομάδα ώστε να μην έχει ανάγκη από «ευεργέτες». Ολυμπιακοί που θέλουν τον Ολυμπιακό του Μενδρινού, του Κατσικογιάννη και του .. Πρίντεζη και όχι του κάθε ψευτό-κλαιγόμενου «μάγου». Ολυμπιακοί που εν τέλει θέλουν τον Ολυμπιακό του Λεμονή και όχι του Κόκκαλη.

Εμείς οι «ανώνυμοι πελάτες» αυτό το ποδόσφαιρο και αυτόν τον Ολυμπιακό θέλουμε. Το ερώτημα είναι όσοι έχουν κάνει καριέρα και όνομα στον χώρο μέσα και γύρω από το σημερινό ποδόσφαιρο, τι ακριβώς ποδόσφαιρο θέλουν;

ΥΓ : Η επιστολή έχει σταλεί και στον δημοσιογράφο με τα πραγματικά στοιχεία του συντάκτη.

Ωχ Παναγία μου!

Πάντα συνεπείς στο ραντεβού μας με το πνεύμα των ημερών,παραθέτουμε φωτογραφία-ντοκουμέντο για τα Πάθη του αναγνώστη αθλητικών άρθρων. Μπορούμε να διακρίνουμε ξεκάθαρα την θλίψη και την απόγνωση δύο ταλαίπωρων αναγνωστών για το μαρτύριο που τους περιμένει ένα μαρτύριο που μοιάζει να μην έχει άλλο τέλος παρά το θάνατο χωρίς Ανάσταση. Αν είχε φωνή η φωτογραφία αυτή, θα μας έλεγε "Ωχ Παναγία μου, τί θα μας εύρει πάλι, ωϊμέ!".....

Δεν χρονοτριβώ περισσότερο, μπαίνω απευθείας στο θέμα και στα γραφόμενα του κυρίου Καρπετόπουλου της 23/4/08 :

“Χωρίς περιστροφές λέω ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε δίκαια και το φετινό πρωτάθλημα, όπως δίκαια κέρδισε τα προηγούμενα –δεν άλλαξε στη φετινή σεζόν κάτι απ' όσα ίσχυαν τα προηγούμενα χρόνια. Ελπίζω να θυμόσαστε ότι μου έφτανε ένα μόνο ματς, το ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο, για να πάρω σαφέστατη θέση για την έκβαση και της φετινής μάχης.”

Το αρχικό αίσθημα δικαίωσης δεν κρατά πολύ διότι το κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο με το γνωστό σας ύφος ….

“Συζήτηση

Η συζήτηση ξεκινά όταν δούμε τα επιμέρους. Ο φετινός Ολυμπιακός είναι ένα παράδοξο: έπαιξε κακή μπάλα στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά έχασε μόνο δύο ματς, ουδείς ποδοσφαιριστής του θα συμπεριλαμβάνονταν στην ενδεκάδα των καλύτερων του πρωταθλήματος, εκτός ίσως από τον Αντώνη Νικοπολίδη –άντε και τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, που πάντως δεν βγήκε ούτε καν πρώτος σκόρερ. Η απομάκρυνση του προπονητή Τάκη Λεμονή δεν εξηγήθηκε ποτέ, ο πιο ακριβός ποδοσφαιριστής του, ο Φερνάντο Μπελούτσι, έκανε ελάχιστα πράγματα, ο Σέζαρ, ο Ντομί, ο Ζεβλάκοφ είχαν τη χειρότερη χρονιά τους στην Ελλάδα”

Ποιος Ντομί αγαπητέ? Ποιος Ντομί φίλτατε? Αυτός που δεν έπαιξε? Πού πέρυσι μας “θάμπωνε” με την ανυπαρξία του? Όσον αφορά τους άλλους δύο, τουλάχιστον για τον Ζεβλάκοφ λανθάνετε τα μέγιστα, τα μεγιστότατα ενώ και για τον Σέζαρ δεν ισχύει κάτι διαφορετικό απ’ ότι για τον Γκαλέτι που αναφέρετε παρακάτω ως διακριθέντα : Μέτριος έως κακός στην Ελλάδα, πολύ καλός στην Ευρώπη. Είπαμε, βλέπετε μπάλα!

“Κυρίως φέτος είδαμε την παρακμή κάποιων αστεριών του: ο Τζόρτζεβιτς δήλωσε ο ίδιος ότι νιώθει σαν να βρίσκεται σε κώμα”

Το επιχείρημα σας για την παρακμή του Τζόλε στηρίζεται στις δηλώσεις του? Εσείς δεν έχετε δική σας άποψη για το εάν απέδωσε καλά φέτος ή όχι? Αλήθεια, φέτος ή πέρυσι ήταν καλύτερη η χρονιά του? Πότε τον αποκαλούσε μερίδα οπαδών “σκήνωμα του Βησσαρίωνα”, φέτος ή πέρυσι? Θα μου πείτε “πέρυσι δεν είχε ξεκουραστεί απ’ το Μουντιάλ” και είναι σωστό αυτό αλλά και πάλι, από πουθενά δεν αποδεικνύεται ότι φέτος επήλθε ξαφνικά η παρακμή του Τζόρτζεβιτς μια και το πρόγραμα ήταν κατά πολύ βαρύτερο και οι τραυματισμοί στο ρόστερ που οδήγησαν σε μεγαλύτερη κούραση τους εναπομείναντες, περισσότεροι. Αλλά είπαμε, βλέπετε μπάλα Νο2.

“, ο Στολτίδης έβγαλε αγκομαχώντας τα τελευταία ματς,”

Κι αυτό συνιστά παρακμή? Με τις ειδικές συνθήκες που αναφέρω στην αμέσως προηγούμενη παράραφο? Βλέπετε μπάλα Νο3.

“ο ακριβοπληρωμένος Ραούλ Μπράβο πέρασε μια χρονιά έχοντας περισσότερες παρουσίες στα καφέ-μπαρ της παραλιακής από ό,τι στα γήπεδα.”

Όντας τραυματίας όπως τελικά απεδείχθη. Βλέπετε μπάλα Νο4.

“Οποιοι διακρίθηκαν, εξαιρουμένου του αληθινά σπουδαίου Νικοπολίδη, ξεχώρισαν για τα ψυχικά αποθέματά τους και όχι τόσο για τις αγωνιστικές αρετές τους –ο Πάντος είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.”

Μιλάμε για τον πιο βελτιωμένο παίκτη του πρωταθλήματος, τον παίκτη που ώρες ώρες έμοιαζε Γκαλέτι στη θέση του Γκαλέτι. Βλέπετε μπάλα Νο5.

“Από εκεί και πέρα, την ομάδα έσωσαν οι αναλαμπές του Γκαλέτι,”

Πού εννοείτε? Ελλάδα? Ευρώπη? Στο Football Manager? Πού?

“η απόδοση του Κοβάσεβιτς, του Τοροσίδη και του Αντζα μέχρι τα Χριστούγεννα, οι λίγες αλλά ουσιαστικές βοήθειες που έδωσαν ο Λούα Λούα, ο Λεονάρντο, ο Μενδρινός και στο τέλος ο Μήτρογλου.”

Ειδικά ο Άντζας, μόνο μέχρι τα Χριστούγεννα? Ο καλύτερος και πιό σταθερός παίκτης της άμυνας φέτος? Κι όσον αφορά τους άλλους, τί να κάνουμε βρε αδερφέ, παίκτες της ομάδας είναι, αυτή δεν είναι η δουλειά τους, να βοηθάνε? Βλέπετε μπάλα Νο6.

“Νομίζω ότι όλα αυτά θα μπορούσα άνετα να τα γράψω και για τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ: και η δική τους αγωνιστική αποτίμηση οδηγεί σε μια εικόνα μετριότητας. Αλλά το ζήτημα δεν είναι αγωνιστικό.”

Στιγμή

Η καθοριστική στιγμή για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος δεν είναι η ένσταση του Ολυμπιακού για τον Βάλνερ. Η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ την ιστορία αυτή ποτέ δεν την πίστεψαν και άργησαν πολύ να καταλάβουν πόσο σημαντικοί θα αποδειχτούν εκείνοι οι τρεις βαθμοί. Ο Ολυμπιακός μπορεί να πήρε τρεις βαθμούς στα χαρτιά, αλλά αυτοί οι βαθμοί ήταν εντός προγράμματος. Αν έπαιρνε στα χαρτιά το ματς με την ΑΕΚ θα το μετρούσα το πράγμα αλλιώς. Ακούγεται κυνικό, αλλά είναι η άποψή μου.

Απαίτηση

Το θέμα είναι τι έγινε μετά την απόλυση του Λεμονή: εκεί κρίθηκε το πρωτάθλημα. Ο Σωκράτης Κόκκαλης, απολύοντας τον προπονητή έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος, επέβαλε στο πρωτάθλημα κάποιες εντάσεις που για την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ, αλλά και για τη Λιβαδειά, την Ξάνθη, τον Ηρακλή, την ΕΠΟ, την ΚΕΔ κ.ά. αποδείχτηκαν δυσβάσταχτες –το λέω κομψά. Ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε απλώς το πρωτάθλημα –το απαίτησε, ξέροντας ότι πολλοί θα του πουν «Ο.Κ.». Το συναινετικό κλίμα, οι συμφωνίες με τον ΠΑΟ, η τακτική των ήπιων τόνων πήγαν στην άκρη με προεδρική παρέμβαση. Στο τέλος η ΕΠΟ υποχρεώθηκε να πάει διά του νομικού εκπροσώπου της στη Λωζάννη για να υπερασπιστεί τους τρεις βαθμούς που η Πειθαρχική Επιτροπή της έδωσε στον Ολυμπιακό, αν και ένα μήνα πριν έλεγε ότι στο CAS θα στείλει ένα απλό υπόμνημα! Τα λάθη δε που έγιναν από τους διαιτητές σε βάρος της Καλαμαριάς στο τέλος του πρωταθλήματος μαρτυρούν –αν μη τι άλλο– ότι πολύς κόσμος έπαθε κωλοπιλάλα!”

Ελπίζω με την τελευταία σας πρόταση να μην υποννοείτε πως τα λάθη κατά της Καλαμαριάς είχαν ως στόχο το να μην έχει έννομο συμφέρον. Δεν διανοούμαι να πιστέψω πως ο Αντώνης Καρπετόπουλος θα υποννοούσε ποτέ κάτι για τον Ολυμπιακό. Άλλωστε, όπως αναρωτιέμαι και παρακάτω, η διαδικασία συνεχίστηκε και συνεχίζεται, σωστά?

Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί κατακρίνετε την ΕΠΟ για τις κινήσεις της. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι άλλαξε γνώμη, πως άλλα έλεγε πριν ένα μήνα και άλλα τελικώς έκανε, αυτό γιατί θα πρέπει να σημαίνει ντε και καλά στήριξη του Ολυμπιακού ή οτιδήποτε άλλο? Εσείς πόσες φορές έχετε αλλάξει άποψη στα γραπτά σας, θυμάστε? Μήπως θεωρείτε αποκλειστικό δικαίωμα των δημοσιογράφων να γράφουν και να κάνουν ότι θέλουν χωρίς έλεγχο ή/και ότι μόνο οι δημοσιογράφοι έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα του έλεγχου κάθε εξουσίας? Δυστυχώς για εσάς, έχουν παρέλθει αυτοί οι καιροί...

Χρήσιμο θα ήταν επίσης να μας πείτε πώς εννοείτε το συναινετικό κλίμα. Ο όρος «συναινετικό» υποδηλώνει αμοιβαιότητα. Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι ένα κλίμα στο οποίο καθυβρίζει ο πρόεδρος της Σουπερλίγκα τον Ολυμπιακό με τις χειρότερες εκφράσεις (τα ξαναείπαμε αυτά βέβαια) και αυτός δεν αντιδρά. Αυτό είναι καθεστώς μονομερούς καλής θέλησης το οποίο κάποιοι κύριοι παρεξήγησαν ως αδυναμία του Ολυμπιακού και προσπάθησαν να του κάτσουν στο σβέρκο…

“Φόβος

Στις έξι τελευταίες αγωνιστικές καταλάβαινες ότι τον ίδιο φόβο είχαν και αντίπαλοι του Ολυμπιακού που βρέθηκαν στο διάβα του: ο Ηρακλής, παραμονή του ματς με τον πρωτοπόρο, απομάκρυνε τέσσερις Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές και στο Καραϊσκάκη αγωνίστηκε με τον αναπληρωματικό του τερματοφύλακα –δεν είναι καιρός για να χαλάμε φιέστες. Στην Ξάνθη η εμφάνιση της γηπεδούχου ομάδας θύμιζε στην καλύτερη παιδική χαρά. Στη Λιβαδειά ο Κομπότης έκανε εμφανώς δημόσιες σχέσεις: έτσι κι αλλιώς τους βαθμούς που ήθελε τους είχε πάρει από την (καταραμένη) Καλαμαριά, με ένα πέναλτι που είδε χάρη στα «αετίσια» μάτια του ο Μαζαράκος. Ακόμα και ο Ατρόμητος (που τότε δεν καταλάβαινε πόσο κινδύνευε) στο Καραϊσκάκη έπαιξε με ένα σωρό αναπληρωματικούς, διότι είχε, λέει, το μυαλό του στο Κύπελλο! Οι δε διαιτητές που πήρε ο Ολυμπιακός τις έξι τελευταίες αγωνιστικές δεν θα επιλέγονταν ούτε από τον Σάββα! Σταυρίδης, Κασναφέρης, Ζωγράφος, Πολατιάν, Παμπορίδης αν σφύριζαν κάτι κόντρα στον Ολυμπιακό, σας διαβεβαιώνω, θα λιποθυμούσαν.”

Ξεχάσατε να μας αναφέρετε τους ορισμούς και τις διαιτησίες που συνάντησαν φέτος οι ΑΕΚ και ΠΑΟ στην θριαμβευτική πορεία τους προς τις συνήθεις δευτεροτρίτες θέσεις. Ξεχάσατε επίσης να μας αναφέρετε τις εμφανίσεις και τη σύνθεση της ομάδας του κουμπάρου εναντίον της ομάδας στην οποία προεδρεύει ο κουμπάρος του. Όπως επίσης ξεχάσατε να μας πείτε πόσους βαθμούς έχασε η Καλαμαριά όταν “βουτούσε” και κέρδιζε ανύπαρκτο πέναλτι που έκρινε τον αγώνα, ο γνωστός κύριος Καραγκούνης καθώς και το πόση και τί είδους ήταν η αντίδραση σε εκείνη την περίπτωση κι αν ήταν ανάλογη με αυτές στις οποίες “ευνοήθηκε” φέτος ο Ολυμπιακός. Ξεχάσατε να μας πείτε ποιά ήταν η βαθμολογία των διαιτητών σε συγκεκριμένους αγώνες των ΠΑΟ και ΑΕΚ όπου υπήρξαν ανάλογα με τα προαναφερθέντα διαιτητικά λάθη τα οποία έδωσαν βαθμό/ούς στους συνεκδιεκδικητές του τίτλου του πρωταθλητή. Ξεχάσατε να μας πείτε αν σήμερα θα γίνονταν όλες αυτές οι συζητήσεις εάν (πχ) ο ΠΑΟ δεν έβαζε γκολ στο Καραϊσκάκη στο οποίο η μπάλα είχε βγει μισό μέτρο άουτ. Ξεχάσατε, εν κατακλείδι, να μας πείτε τί είδους φόβο είχαν όσοι αντιμετώπισαν τους συνεκδιεκδικητές του Ολυμπιακού...

“Πρωτόγνωρο

Τίποτε απ' αυτά δεν είναι πρωτόγνωρο και μόνο καλόγριες μπορεί να σκανδαλίζονταν. Τι διαφορά έχει το φετινό 1-4 στην Ξάνθη από το προ τετραετίας 1-5; Απολύτως καμία. Ο Ολυμπιακός κατακτά τον τίτλο, όπως ξέρει: με MVP τον πρόεδρό του, που την κρίσιμη στιγμή δημιούργησε με την εμφάνισή του ένα «προστατευόμενο περιβάλλον», που επέτρεψε στην ομάδα να πάρει τους βαθμούς που ήθελε. Το 'χει κάνει 5-6 φορές τουλάχιστον τα δώδεκα τελευταία χρόνια.”

Το ίδιο μη πρωτόγνωρη είναι η σφοδρότητα με την οποία επιτίθεστε συνεχώς στον Ολυμπιακό βγάζοντας λάδι τους άλλους δύο.

“Πόλεμος

Ο Κόκκαλης αντιμετωπίζει το πρωτάθλημα σαν πόλεμο. Στον πόλεμο δεν χωράνε συζητήσεις περί ηθικής. Οσο οι άλλοι το αντιμετωπίζουν σαν να είναι το πρωτάθλημα Ελβετίας, ο Κόκκαλης θα το κερδίζει κι ας απολύει πέντε προπονητές τον χρόνο. Από τη στιγμή που ο λαός τον αποθεώνει, δεν έχει πρόβλημα, μόνο σε αυτόν λογοδοτεί. Το θέμα, το ξαναλέω, είναι τι κάνουν οι άλλοι, που δεν μπορούν καν να συνεννοηθούν μεταξύ τους…”

Το ότι τόσο η ΑΕΚ όσο και ο ΠΑΟ δε μπορούν ούτε ακόμη και τα τελευταία αυτά 4-5 χρόνια που ο Ολυμπιακός έχει ξεκαβαλικεύσει και δεν έχει ουσιαστική αβάντα εντός γηπέδων (το αντίθετο μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις όπως απεδείχθη περίτρανα φέτος) να εμφανισθούν ως σοβαροί και αξιόμαχοι αντίπαλοι, δε μπορούν να δείξουν ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο και έχουν καταφέρει να χάσουν πρωταθλήματα μέσα απ’ τα χέρια τους (Ριζούπολη ο ΠΑΟ, Ιωνικό η ΑΕΚ), το βαφτίζουμε «αντιμετώπιση εκ μέρους τους ως πρωτάθλημα Ελβετίας»? Με λίγα λόγια, ο καπάτσος Ολυμπιακός είναι focused ενώ οι άλλοι δύο πάνε με το σταυρό στο χέρι και γι’ αυτό πίνουν καφέ κρύο και πικρό. T’ ακούσαμε κι αυτό λοιπόν. Είναι πραγματικά ν’ απορεί κανείς που ακόμη και μετά τα φετινά συνεχίζετε στο ίδιο και απαράλλαχτο μοτίβο. Άραγε, ο ΠΑΟ το 2004 πώς το πήρε το πρωτάθλημα? Μάλλον θα είχε “ξυπνήσει” και έβαλε τον καπάτσο Ολυμπιακό στη θέση του. Και προφανώς μετά έγειρε απ’ το άλλο πλευρό και τον ξαναπήρε, σωστά?

“Υπάλληλοι

Aρχίζουμε σιγά σιγά να τρελαινόμαστε. Χθες στο site της ΕΠΟ βγήκε μια ανακοίνωση που λέει ότι η Ομοσπονδία θα υποβάλει μήνυση στο Νικολαΐδη για κάτι που είπε στους παίκτες της ΑΕΚ εναντίον του Γκαγκάτση. Επειδή η ανακοίνωση αποτελεί αληθινό μνημείο την παραθέτω:

«Η αμετροέπεια του προέδρου της ΠΑΕ ΑΕΚ, Θεμιστοκλή Νικολαΐδη, ξεπέρασε κάθε ανεκτό όριο. Τα όσα είπε στη συγκέντρωση του ποδοσφαιρικού τμήματος για την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και τον πρόεδρό της αποτελούν ύβρη, η οποία δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Τον λόγο πλέον έχει η δικαιοσύνη, ενώπιον της οποίας ο κύριος Νικολαΐδης θα κληθεί να αποδείξει τα λεγόμενά του.

ΥΓ.: Επί των όσων είπε ο ποδοσφαιριστής της ΠΑΕ ΑΕΚ Ριβάλντο δεν επιθυμούμε να απαντήσουμε όπως θα του άξιζε, σεβόμενοι την ποδοσφαιρική ιστορία του, την οποία ο ίδιος καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να απαξιώσει».

Αναρωτιέμαι πραγματικά τι λένε οι σύμβουλοι της ΕΠΟ γι' αυτό. Τι λέει, για παράδειγμα, ο Σοφοκλής Πιλάβιος, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, ο Βασίλης Αδραχτάς που από τότε που έκλεισε το «Τούνελ» έγινε εκπρόσωπος του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην ομοσπονδία. Είναι δυνατόν πρόεδρος ομοσπονδίας να απειλεί με μηνύσεις πρόεδρο ποδοσφαιρικής ομάδας; Εκφράζει μια τέτοια κίνηση το Δ.Σ. της ομοσπονδίας; Εκφράζει το Δ.Σ. της ομοσπονδίας η φράση ότι ο Ριβάλντο απαξιώνει την ποδοσφαιρική ιστορία του –φράση που προς τιμήν του δεν εκστόμισε ούτε ο Πέτρος Κόκκαλης, όταν του ζητήσαμε να απαντήσει στον μεγάλο Βραζιλιάνο;

Εν τέλει, η ερώτησή μου είναι απλή: η ομοσπονδία είναι γραφείο του Γκαγκάτση; Υπάρχει για να τον εξυπηρετεί; Και όσοι παίρνουν μέρος στο διοικητικό της συμβούλιο χαίρονται γι' αυτού του είδους τις αντιδράσεις του προέδρου του; Το λέω σοβαρά. Γιατί ο Ριβάλντο όταν είπε ότι κάποιοι στην ομοσπονδία είναι υπάλληλοι του Ολυμπιακού, μάλλον είπε μια μπαρούφα. Αλλά αν έλεγε «υπάλληλοι του Γκαγκάτση» μπορεί να είχε και δίκιο…”

Αναρωτιέμαι : Aσχέτως του πώς αντέδρασε ο πρόεδρος της ΕΠΟ, ποιά είναι η δική σας άποψη για τα λεγόμενα (όσα τουλάχιστον φέρονται να είπαν) τόσο του κύριου Νικολαίδη όσο και του κύριου Ριβάλντο? Εάν όντως ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν, εμπίπτουν ή όχι στα πλαίσια της συκοφαντικής δυσφήμησης, εάν φυσικά οι εκφράζοντες τον συγκεκριμένο λόγο δεν μπορούν να τον αποδείξουν? Πώς στο ίδιο άρθρο κρίνετε την απόφαση της ΕΠΟ και του προέδρου της αλλά όχι τα λεγόμενα αυτά καθεαυτά, κάτι που δεν κάνετε παρά (εν μέρει) σε άλλο άρθρο σας (αναφερόμενος στον Ριβάλντο)? Εκτός φυσικά κι αν θεωρείτε πως δεν χρειάζεται να το κάνετε λόγω των όσων έχετε υποστηρίξει κατά καιρούς εναντίον του Ολυμπιακού και υπέρ της ΆΕΚ, όπως πχ στο άρθρο σας της 22/4 όπου αναφέρετε ότι η ΑΕΚ είναι αμυνόμενη.

Συνεχίζοντας στο ίδιο θέμα, ερωτώ επίσης : Ο κύριος Νικολαίδης φέρεται να είπε πως η ΕΠΟ δεν καθαρόγραψε την απόφαση, κλπ, κλπ, ώστε να υπάρξει παρέλευση εύλογου χρονικού διαστήματος ώστε να μην έχει πλέον έννομο συμφέρον. Μα…..αφού όπως είπαμε η διαδικασία συνεχίζεται. Η μήπως όχι? Εσείς τί λέτε επ’ αυτού? Έχετε κάποια πληροφόρηση?

Άραγε, το κατά πόσο ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν και με τον τρόπο που περιπου αποδώθηκαν, να το συμπεράνουμε απ’ τα γραφόμενα σας στο προχθεσινό σας άρθρο όπου αναφέρετε :

“Ο «Ρίμπο» δεν συμπεριφέρθηκε σωστά –το 'χει ξανακάνει”?

Πληροφορήσατε μας παρακαλώ ώστε να ξέρουμε κι εμείς οι αδαείς τί μας γίνεται διότι δε μπορεί, για έναν δημοσιογράφο της αξίας σας θα είναι πανεύκολο να το μάθετε. Εντύπωση δε, προκαλεί το γεγονός ότι στο χθεσινό σας άρθρο, αφιερώνετε ολόκληρες παραγράφους στον κύριο Ριβάλντο, ελάχιστα όμως στον έτερο της υπόθεσης, τον κύριο Νικολαίδη για τον οποίο έχετε γράψει όλη κι όλη μια αράδα, απλά ότι....τσακώνεται με τον Γκαγκάτση. Πώς το εξηγείτε αυτό? Ο ένας τα είπε και ο άλλος όχι? Μήπως ο ένας είναι άξιος σχολιασμού ενώ ο άλλος όχι? Μήπως απλά δε θέλετε να μπείτε στη διαδικασία να χρεώσετε την ίδια αυτή νοοτροπία παραγοντισμού σε έναν άνθρωπο τον οποίο θεωρείτε ότι απέχει από αυτήν?

Συνεχίζω, απόσπασμα απ’ το ίδιο άρθρο :

“Βία

Ο παραγοντισμός παράγει βία. Για την ακρίβεια, παράγει μια φρίκη. Ο «Ρίμπο» θα φύγει κάποια στιγμή και πολύ φοβάμαι ότι κανείς δεν θα θυμάται τα γκολ του: θα θυμούνται όλοι τις δηλώσεις του και θα τον αντιμετωπίζουν στη συνέχεια όχι γι' αυτό που είναι, αλλά γι' αυτό που έγινε. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά στον προδότη των οπαδών του Ολυμπιακού και στον θεό των οπαδών της ΑΕΚ: και στη μία και στην άλλη περίπτωση η εικόνα του ποδοσφαιριστή Ριβάλντο κατασπαράχτηκε.”

Eύγε. Μόνο που ο παραγοντισμός στον οποίο αναφέρεστε (μια νοοτροπία που την συνδέετε με τη συμπεριφορά Ριβάλντο) έχει κι άλλες, πολλές άλλες εκφάνσεις. Μια εξ αυτών είναι και η συμπεριφορά ορισμένων δημοσιογράφων οι οποίο ενδεδυμένοι τον μανδύα του γκουρού βγαίνουν συχνά πυκνά να οριοθετήσουν την αλήθεια που πρέπει να γνωρίζει ο τηλεθεατής/αναγνώστης/ακροατής τους. Ορισμένων δημοσιογράφων που δεν έχουν διστάσει να κάνουν υποθέσεις χωρίς καμμία απόδειξη, να εξωτερικεύουν μύχιες σκέψεις τους και που αφήνουν να βγουν στον αέρα ειδήσεις οι οποίες δεν διασταυρώνονται και δεν μπορεί να διασταυρωθούν. Ειδήσεις όπως για παράδειγμα αυτή που είχαμε διαβάσει προ ολίγου καιρού στην οποία λίγο πολύ αναφερόταν ότι “φέτος ακούγεται πως θα φορεθούν πολύ τα πράσινα” Καταλαβαίνετε νομίζω τί εννοώ όπως καταλαβαίνουν καλά και οι αναγνώστες σας...

Στο σημείο αυτό θα παραθέσω απόσπασμα απ’ το άρθρο σας της 22/4/08. Λέτε λοιπόν :

Μπορεί να υπάρχουν χιλιάδες πράγματα να πει κάποιος για την ιστορία του Βάλνερ, ένα όμως είναι απολύτως βέβαιο: ότι πουθενά στον κόσμο δεν έχει υπάρξει μηδενισμός ομάδας για ένα τέτοιου είδους παράπτωμα. Οχι γιατί οι ξένοι σύλλογοι είναι πιο προσεχτικοί -σε τουλάχιστον πέντε ομοσπονδίες είχαν να αντιμετωπίσουν ανάλογες περιπτώσεις- αλλά γιατί οι ομοσπονδίες έκαναν μια διαφορετικού τύπου δουλειά. Η αγγλική ομοσπονδία ζήτησε την αρωγή της FIFA για την έκδοση δελτίου στον Μασκεράνο. Οταν η FIFA γνωμοδότησε ότι αυτό πρέπει να βγει, ο παίκτης έπαιζε στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά όχι και στην Πρέμιερ Λιγκ, μέχρι να τροποποιηθούν οι αντίστοιχοι κανονισμοί. Η πορτογαλική ομοσπονδία, που έβγαλε δελτίο στο Μεγιόνγκ Ζε κάνοντας το ίδιο αβλεψία που έκανε η ΕΠΟ, όταν η FIFA γνωμοδότησε κατά του ποδοσφαιριστή ύστερα από προσφυγή της Ναβάλ, δεν μηδένισε την ομάδα του την Μπελενένσες αναγνωρίζοντας συνυπευθυνότητα. Η γαλλική ομοσπονδία αρνήθηκε να βγάλει δελτίο στον Κουζέν: δεν είμαστε ούτε μοναδικοί ούτε σπάνιοι, τέτοιες ιστορίες προκύπτουν παντού. Μόνο εδώ όμως η Λίγκα, δηλαδή η διοργανώτρια του πρωταθλήματος, δεν τόλμησε να ζητήσει εξηγήσεις από την ΕΠΟ, δηλαδή την προϊσταμένη αρχή του πρωταθλήματος. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η Λίγκα διοικείται από μεγαλομετόχους ομάδων και οι μεγαλομέτοχοι είτε τρέμουν την ΕΠΟ (μην ξεχνάτε ότι δύο αντιπρόεδροι παραιτήθηκαν) είτε χρησιμοποιούν τη Λίγκα για να κάνουν δημόσιες σχέσεις με το σύστημα. Συγγνώμη, αλλά έτσι προκοπή δεν γίνεται.

To μόνο που είναι σίγουρο κύριε Καρπετόπουλε είναι ότι αρνείστε πεισματικά να αφοσιωθείτε με την απαραίτητη θέρμη στο επάγγελμα σας. Εάν το πράττατε, θα είχατε βρει σχετικά εύκολα τις κάτωθι πληροφορίες :

Α. “Καταδικαστική ήταν η απόφαση για την Μπελενένσες αναφορικά με την υπόθεση του Μεγιόνγκ Ζε, ο οποίος αγωνίστηκε με τρεις διαφορετικές ομάδες την ίδια αγωνιστική περίοδο. Η ομάδα του Ζόρζε Ζέζους χάνει έξι βαθμούς, ενώ ο 27χρονος ποδοσφαιριστής τιμωρήθηκε με μία αγωνιστική και καλείται να πληρώσει πρόστιμο 625 €.” (Απόσπασμα από άρθρο του contra.gr της 3/3/08)

Β. “Ακουσα τον προβληματισμό από ραδιοφωνικούς παραγωγούς μέχρι και στην ομιλία του Ντέμη Νικολαΐδη προς τους παίκτες: «Πώς, στο διάολο, θα μπορούσε να ξέρει η Καλαμαριά ότι υπήρχε πρόβλημα με τον Βάλνερ; Πώς μπόρεσε να πληροφορηθεί τόσο σύντομα ο Ολυμπιακός το πρόβλημα συμμετοχής του Βάλνερ, ώστε να καταθέσει ένσταση αμέσως μετά το ματς;». Ευτυχώς χάρη στον μυστικό κατάσκοπο της στήλης «Νick the Kid.Κ» το μυστήριο μπορεί τώρα να φωτιστεί. Και οι δύο θα μπορούσαν να μάθουν το μυστικό αν είχαν πρόσβαση στον Super Duper μυστικό φάκελο «ΧΧΧ Nea», με σύγχρονη αναφορά στον ακόμα πιο μυστικό φάκελο «Ε Y2K». Για το αναγνωστικό κοινό ανοίγω τους δύο φακέλους.

«Πρόβλημα προέκυψε με τη μεταγραφή του Ρομάν Βάλνερ στον Απόλλωνα Καλαμαριάς. Ενώ ο Μάκης Κατσαβάκης ζήτησε να αποκτηθεί ο Αυστριακός επιθετικός, που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στις τρεις προπονήσεις που έχει κάνει μέχρι τώρα με τον Απόλλωνα, όταν άρχισε η διαδικασία για την απόκτησή του διαπιστώθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να γίνει, αφού έχει υπογράψει ήδη δύο συμβόλαια με δύο διαφορετικές ομάδες στην αγωνιστική περίοδο που διανύουμε. Πιο συγκεκριμένα, έχει υπογράψει ήδη συμβόλαια στη Σκωτία με τη Φόλκερκ και τη Χάμιλτον. Ο Απόλλων προσέφυγε στην ΕΠΟ ζητώντας τη βοήθειά της στο πρόβλημα που προέκυψε και σήμερα αναμένονται εξελίξεις».

Στον ίδιο φάκελο, τον «ΧΧΧ Nea», ακολουθεί κείμενο ύψιστης μυστικότητας με θέμα την αποχώρηση του Περόνε και τον τραυματισμό του Μανόλη Σπυριδάκη.

Μία μέρα αργότερα, την 25η Ιανουαρίου, στον φάκελο «Ε Y2K» αναφέρονται και πάλι τα προβλήματα του Σπυριδάκη και ένα απόσπασμα που αφορά τον Βάλνερ. «Οσον αφορά τον Αυστριακό Βάλνερ, που έχει πείσει για τις ικανότητές του και προορίζεται για αντικαταστάτης του Περόνε, οι Καλαμαριώτες ελπίζουν ότι θα ξεπεραστεί το πρόβλημα που προέκυψε με τις δύο ομάδες στις οποίες ήδη έχει παίξει φέτος (απαγορεύεται να παίξει σε τρίτη την ίδια χρονιά) και θα είναι παρών την Κυριακή».

Τα δύο κείμενα εμφανίζονται στα απόκρυφα site των «Νέων» και της «Ελευθεροτυπίας» και βρίσκονται στο ρεπορτάζ της Καλαμαριάς. Πού στο διάολο, όμως, να τα ανακαλύψει ο έρμος ο Δαμήλος, πού να σκεφτεί να πάει στο περίπτερο και να αγοράσει τα «Νέα» και την «Ελευθεροτυπία» και να φτάσει στο ρεπορτάζ της Καλαμαριάς στις τελευταίες σελίδες για να μάθει ότι ο παίκτης έχει πρόβλημα; Οπως και πώς να πληροφορηθεί από αθηναϊκές εφημερίδες ο Ολυμπιακός στον μακρινό Πειραιά το πρόβλημα με τον Βάλνερ για να κάνει την ένσταση μετά τον αγώνα;”(Απόσπασμα απ’ το άρθρο της 23/4 του φίλου σας του κύριου Πανούτσου.)

Αν τις άνω πληροφορίες μπορεί να τις βρει ένας μέσης γνώσης (από άποψη ποδοσφαιρικών θεμάτων και χρήσης ηλ. υπολογιστή) οπαδός μέσα σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα, πώς επιτρέπεται να μην το κάνει ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος?

Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι είτε τα γνωρίζει αλλά τα αποκρύπτει επιμελώς, λέει δηλαδή μισές αλήθειες ώστε να περάσει την άποψη που ο ίδιος θέλει, είτε δεν τα έχει υπ’ όψιν του, δεν πήρε μυρωδιά από το τί συμβαίνει γύρω του και κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Πείτε μας κύριε Καρπετόπουλε, τί να θεωρήσουμε ότι συνέβη στην περίπτωση σας? Ότι θα πρέπει να ξανακάτσετε ευθύς αμέσως στα θρανία κάποιας σχολής δημοσιογραφίας ή ότι είστε εκ του πονηρού ορμώμενος? Ότι μας καθοδηγείτε ή ότι χαμπαρούν γιοκ? Αν λανθάνω και σας αδικώ, παρακαλώ να μου το πείτε.

Κλείνοντας, θα μείνω σε μία φράση σας από το χθεσινό σας άρθρο:

“ Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι γίνανε γραφικοί ντελάληδες που καθοδηγούν πρόβατα.”

Συ είπας κύριε Καρπετόπουλε. “Και μυαλοπώληδες” θα πρόσθετα εγώ. Πάλι καλά που υπάρχουν μερικοί συνάδελφοι σας η πλειοψηφία των γραπτών των οποίων απέχει παρασάγγας απ’ το μέσο, πολύ χαμηλό επίπεδο των υπόλοιπων. Κάποιοι όπως ο κύριος Μαρκάκης, ο κύριος Ελευθεράτος αλλά και άλλοι. Μοναχικοί φάροι ήθους στο σκοτάδι της προχειρότητας, της κακής εκφοράς λόγου και του παντογνωστισμού.

Ωχ Παναγία μου!

Βλέπω, βλέπεις, βλέπει, βλέπουμε, βλέπετε, βλέπουν μπάλα...

Αναμφισβήτητα βλέπετε μπάλα κύριε Καρπετόπουλε αλλά προς Θεού, σας εκλιπαρώ, μην προσπαθείτε καθ' αυτό τον τρόπο να ανοίξετε και τα δικά μας μάτια διότι κοντεύουμε να καταντήσουμε σαν τον συγχωρεμένο τον κύριο Marty στη φωτογραφία. Κι όχι μόνο αυτό αλλά καπελωμένοι κιόλας όπως κι αυτός, πάει πολύ δε νομίζετε?

Εν προκειμένω, απ' το χθεσινό σας πόνημα στο site του sport fm :

«Τελείωσαν όλα, σχεδόν όπως θα ήθελε ο κύριος όγκος των οπαδών του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού μπορούν να πανηγυρίζουν για την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, στο οποίο η ομάδα τους απέδειξε ότι παραμένει πανίσχυρη εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου τουλάχιστον στην Ελλάδα. Ο φετινός Ολυμπιακός είχε πολλά από αυτά για τα οποία καμαρώνουν δώδεκα χρόνια τώρα οι οπαδοί του: μεγάλο μπάτζετ, μερικές ποιοτικές μονάδες κι έναν πρόεδρο που ξέρει να προστατεύει την επένδυσή του. Ειδικά αυτό το τελευταίο αποδείχτηκε φέτος με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο: όταν η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, που λόγω καταστατικού εγγυάται τη διοργάνωση ενός πρωταθλήματος στο οποίο όλοι έχουν ίσες ευκαιρίες, τρέχει πανικόβλητη στη Λωζάννη για να υποστηρίξει τα δίκαια του πρωτοπόρου, τότε ο πρωτοπόρος πραγματικά έχει ξεφύγει από τους υπόλοιπους. Το σπουδαίο στην περίπτωση αυτή είναι ότι αυτού του τύπου οι συμπεριφορές χειροκροτούνται θερμά και από τον κόσμο της ομάδας. Αν αύριο γινόταν ένα γκάλοπ και ρωτούσατε τους οπαδούς του Ολυμπιακού αν η ομάδα πρέπει να αναδειχθεί πρωταθλήτρια σήμερα Δευτέρα όπως θέλει η διοίκησή της ή να περιμένουν όλοι την τελεσίδικη απόφαση του CAS για τον Βάλνερ, κάτι μου λέει ότι οι οπαδοί θα συντάσσονταν με τη διοίκηση, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια οποιαδήποτε ένσταση των υπολοίπων. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα γιατί διοίκηση και οπαδοί έχουν την ίδια γραμμή για όλους και όλα.»

Η διαφαινόμενη από την εισαγωγή πρόοδος στο σύνηθες τσουβάλιασμα των οπαδών του Ολυμπιακού (με τη φράση «ο κύριος όγκος») δεν είχε ανάλογη συνέχεια μια και συνεχίσατε στο γνωστό μοτίβο προσπάθειας έκφρασης μιας γνώμης και άποψης που μόνο στο δικό σας μυαλό υπάρχει και δεν αποδεικνύεται από τίποτε άλλο εκτός από τα δικά σας λεγόμενα για τα υποτιθέμενα μηνύματα που λαμβάνετε, τα οποία όμως όπως είπαμε και στην προηγούμενη επιστολή μας δεν αντικατοπτρίζουν την πλήρη εικόνα των πολλών αποχρώσεων του κόκκινου μωσαϊκού της μάζας των οπαδών του Ολυμπιακού. Αφού είστε τόσο σίγουρος για την γνώμη της πλατιάς μάζας των οπαδών, γιατί δεν κάνετε ένα γκάλοπ βρε αδερφέ? Γιατί δε βάζετε λίγα χρήματα ώστε να αποδείξετε τα λεγόμενα σας και να αποστομώσετε εμάς, την ισχνή μειοψηφία? Προφανώς σας φτάνει η…..σφυγμομέτρηση μέσω email. Προφανέστα. Βολεύει αυτή η επίκληση μια και η ανυπόστατη γενίκευση αποτελεί πάντα καλύτερο θεμέλιο για τα κάθε λογής φληναφήματα.

Στο σημείο αυτό θα μου επιτρέψετε την έκφραση μερικών αποριών διότι όντας ένας απλός ανυπόληπτος οπαδός και μακριά απ’ την βαθιά ποδοσφαιρική γνώση που πρεσβεύετε, δε μπορεί το μικρό μου μυαλό να κατανοήσει κάποιες πτυχές των όσων μας γνωρίσατε :

1. Η προστασία της επένδυσης του από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού αποδεικνύεται από την εκδίωξη του μόνου προπονητή που τα τελευταία χρόνια παρουσίασε ομάδα με αρχή και τέλος και συνέβαλλε τα μέγιστα για την επίτευξη των μεγαλύτερων επιτυχιών του συλλόγου στην Ευρώπη έως τώρα? Του προπονητή που πήγε την ομάδα στο Λονδίνο και ταυτόχρονα την είχε μέσα σε όλους τους στόχους της παρ’ όλους τους τραυματισμούς και τη μη στήριξη από κανένα κέντρο και απόκεντρο αποφάσεων, ούτε καν από την ίδια τη Διοίκηση του? Βλέπετε μπάλα κύριε Καρπετόπουλε, αυτό θα πρέπει να σας το αναγνωρίσω.

2. Η ΕΠΟ έκρινε ως έκρινε την υπόθεση Βάλνερ. Η χθεσινή απόφαση του CAS φαίνεται να δικαιώνει τόσο αυτήν όσο και τον Ολυμπιακό μια και (αν την διαβάσατε στο πρωτότυπο το οποίο είμαστε απ’ τους ελάχιστους που παραθέσαμε βοηθώντας στην πληροφόρηση του κόσμου αποφεύγοντας συνάμα την αναπαραγωγή της γνωστής ραδιοαρβύλας του συναφιού σας που κυκλοφορεί ευρέως) κάνει σαφές, σαφέστατο ότι η ένσταση στο σύνολο της έχει πολλή μικρή τύχη να κριθεί υπέρ του Απόλλωνα Καλαμαριάς και όσων προσέτρεξαν να τον υποστηρίξουν, όπως –ώ του θαύματος- η πάντα νομότυπη και εκθειαζόμενη από εσάς ΑΕΚ του γνωστού εξυγιαντή του ελληνικού ποδοσφαίρου Ντέμη και ο ΠΑΟ του κυρίου Βαρδινογιάννη, κατά κόσμον Τζίγγερ, προέδρου της Σουπερλίγκας, του ίδιου που καθύβριζε σαν τον χειρότερο λιμενεργάτη ή λαχαναγορίτη την ομάδα μας η οποία σας είπαμε και στην επιστολή μας δεν αντέδρασε.

Άρα κύριε Καρπετόπουλε από πού και ως πού σύρθηκε η ΕΠΟ να στηρίξει τον Ολυμπιακό? Από πού βγαίνει το συμπέρασμα σας αυτό το οποίο τεχνηέντως και με έναν γνώριμα αισχρό τρόπο αφήνει υπονοούμενα για τις πρακτικές που υιοθετήθηκαν από την ΕΠΟ και τον Ολυμπιακό? Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δίνει λόγο σ’ εσάς και το εναντίον του συνάφι σας ακόμη και όταν δρα στα πλαίσια του νόμου? Θα εγκαλέσετε τον Ολυμπιακό και τις αρχές ακόμη και γι’ αυτό κύριε Καρπετόπουλε? Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι το άρθρο σας εγράφη πριν την ανακοίνωση της απόφασης, γιατί δεν κρατήσατε ούτε την ελάχιστα απαραίτητη πισινή και βγήκατε με ένα στυλ σαν τα γιούρια του Παπαφλέσσα στη γνωστή ταινία με τον Παπαμιχαήλ, αδιαφορώντας πλήρως για την ορθότητα που επιβάλλεται να έχει ένας αντικειμενικός δημοσιογράφος?

Τα έχουμε ξαναπεί : Tο τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό και τις πρακτικές με τις οποίες λειτουργεί η ομάδα τις έχουμε κατακρίνει πρώτοι εμείς αρκετοί οπαδοί του και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε διότι δεν είμαστε υπάλληλοι κανενός παρά μόνο του εαυτού μας και της αγάπης μας για την ομάδα μας. Αν δικαιούται κάποιος να κάνει σκληρή κριτική (και τελικά την κάνει) αυτός είμαστε εμείς κύριε Καρπετόπουλε και όχι εσείς. Δεν δικαιούστε πλέον να κάνετε καμμία κριτική στα πεπραγμένα του Ολυμπιακού κύριε Καρπετόπουλε διότι ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι η έως τώρα πορεία σας ήταν αντικειμενική (που δεν ήταν), με αυτά που λέτε χάνετε κάθε έξωθεν καλή μαρτυρία. Για ποιο δίκαιο κόπτεσθε αλήθεια κύριε Καρπετόπουλε? Για ποια ορθότητα? Θα βγείτε άραγε –εφόσον δικαιωθεί και τυπικά- να γράψετε ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε το πρωτάθλημα μέσα στα πλαίσια του νόμου, μέσα στα πλαίσια των όρων διεξαγωγής του?

Για να μην νομίζετε ότι βαυκαλιζόμαστε, προσωπικά πιστεύω πως το πρωτάθλημα έχει κερδηθεί ανήθικα. Ανήθικα αλλά νόμιμα, όσο κι αν ενοχλεί τους αντίπαλους μας αυτό, νόμιμα. Σύμφωνα με τα όσα έχετε πει (και όσα έχετε αφήσει να εννοηθούν από τα γραπτά σας) στο πρόσφατο παρελθόν, άποψη σας προφανώς είναι πως ο Ολυμπιακός είναι ο πλέον ανήθικος του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλά αυτό είναι δική σας άποψη και μόνον και ουδόλως ενδιαφέρει τον κάθε οπαδό/φίλαθλο που έχει νου, γνώση και κριτική ικανότητα και δεν ανέχεται να καταπίνει αμάσητη κάθε σοφιστεία του κάθε δημοσιογράφου. Αν θεωρείτε ότι τόσο η ΑΕΚ όσο και ο ΠΑΟ έδρασαν φέτος έστω και στο ελάχιστο λιγότερο ανήθικα από τον Ολυμπιακό, είτε πλανάσθε πλάνην οικτράν η απλά θέλετε να πλανόμαστε εμείς.

Όσο για τα άλλα που γράφετε,

"Η ΑΕΚ κλείνει τη χρονιά με πολλά πράγματα που ο οπαδός της έχει να θυμάται: τη θεαματική μεταμόρφωσή της μετά τη φυγή του Φερέρ, την «τεσσάρα» επί του Ολυμπιακού, την πρωτιά του Μπλάνκο στον πίνακα των σκόρερ, την αφοπλιστική σε γοητεία σεζόν του Ριβάλντο. Είναι μεγάλες ποδοσφαιρικές χαρές, οι οποίες δικαίως πανηγυρίζονται. Για να το πω απλά.

Ο οπαδός του Ολυμπιακού δικαιούται να πανηγυρίζει για το πρωτάθλημα, ο οπαδός της ΑΕΚ δικαιούται να πανηγυρίζει για το ποδόσφαιρο: ποτέ η διάκριση ανάμεσα στο πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο δεν ήταν περισσότερο σαφής!

Ξέρετε ποιο είναι το αστείο; Οτι στην αρχή της χρονιάς ο Ολυμπιακός έλεγε ότι ο στόχος του φέτος ήταν να «χτίσει» μια ομάδα που να παίζει καλό ποδόσφαιρο και η ΑΕΚ έλεγε ότι ο σκοπός της ήταν να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αλλά η ζωή τα φέρνει αλλιώς.."

Το μόνο που μπορεί να φέρει η ζωή ως αντίδραση στα άνω γραφόμενα σας είναι ο άκρατος γέλωτας. Πότε έχτισε ομάδα που παίζει μπάλα η ΆΕΚ? Με ένα μήνα αξιοπρεπές ποδόσφαιρο χτίστηκε η ομάδα? Με ποιους? Με τους δανεικούς? Και ποιος έπαιξε καλύτερη μπάλα φέτος? Ποια ομάδα απέδωσε κατά γενική ομολογία σε όσους θεσμούς αγωνίστηκε, το καλύτερο ποδόσφαιρο? Καλύτερη ομάδα είναι αυτή που απέδωσε αξιοπρεπές ποδόσφαιρο για ένα μήνα στο "χωριό" ή αυτή που επί τρίμηνο απέδιδε διαστημικό ποδόσφαιρο στην "πόλη"?

Βλέπετε μπάλα κύριε Καρπετόπουλε……δε λέω. Τόσο εσείς όσο κι ο φίλος σας ο κύριος Πανούτσος που εικάζει ότι το πρωτάθλημα δεν το κέρδισε ο καλύτερος και κάνει λόγο για άθλια φυσική κατάσταση των παικτών του Ολυμπιακού τη στιγμή –λέει- που η ΆΕΚ με επίσης αρκετούς «γέροντες» απέδωσε καλύτερα. Το ότι κάποιοι ήταν μέσα σε όλους τους στόχους τους έχοντας δώσει αγώνες με μεγαθήρια και κάποιοι κούνησαν σύντομα το μαντήλι της Ευρώπης αλλά και κάποιων ελληνικών θεσμών, το ότι κάποιοι αντιμετώπισαν πλείστους όσους τραυματισμούς ενώ κάποιοι όχι, προφανώς τα προσπερνάμε ελαφρά τη καρδία.

Είπαμε…….βλέπετε μπάλα. Καλού κακού δεν κάνετε μια αιτησούλα για προπονητής και βοηθός προπονητή μπας και ξεστραβωθεί ο πρόεδρος και βρει ο Ολυμπιακός την υγειά του με ανθρώπους που αποδεδειγμένα γνωρίζουν το αντικείμενο? Μόνο που θα πρέπει να σκεφτείτε σοβαρά ποιος θα είναι ποιος ώστε να ξέρουμε κι εμείς ποιος θα μείνει στο τιμόνι ως πρώτος προπονητής μετά την απόλυση.

Ο ταλαίπωρος Marty πέθανε νωρίς, δεν είχε την "τύχη" να διαβάζει τέτοια πονήματα που θα του έβγαζαν τα μάτια τελείως απ' τις κόγχες.....

Τι δεν μας ειπαν τα sites και οι...δημοσιογραφοι???

το παραπάνω κείμενο είναι από τις σελίδες 17,18 της απόφασης του CAS

Aπο το κείμενο αυτό ειναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΚΑΙ η κατάληξη της υπόθεσης.

Οσοι γνωρίζετε αγγλικά και χωρις να διαθέτετε ΚΑΝ νομικές γνώσεις, μπορείτε να αντιληφθείτε στο σκεπτικό της απόφασης του CAS ότι όπως αναφέρεται στα άρθρα 65-70 η Καλαμαριά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να δικαιωθεί στο θέμα αυτό και ότι χρησιμοποίησε παράτυπα τον Βάλνερ. Μια απο τις προυποθέσεις για να επιδικαστούν τα ασφαλιστικά είναι η πιθανολόγηση νικηφόρας έκβασης στην τελική εκδίκαση. Αλλιως 'likelihood of success on the merits'. Διαβαστε ΠΩΣ το CAS απέρριψε την προυπόθεση αυτη και πως διαφαίνεται η κατάληξη της υπόθεσης...

Με τις υγείες όσων κάνουν ..ρεπορτάζ και δεν ψάχνουν ΚΑΝ να διαβάσουν τις αποφάσεις .

Εμπρός της Άεκ παληκάρια, αμολήστε όλα τα μαργαριτάρια.....

Άκουγα πριν λίγο στο ΣΚΑΙ να λένε ότι δεν είναι και 100% σίγουρο ότι θα επικυρωθεί η βαθμολογία το απόγευμα και για να πω την αλήθεια, τους Έλληνες ανευθυνοϋπεύθυνους τους έχω ικανούς για όλα. Διότι αν είμαστε πλέον γνωστοί για κάτι οι νεοΈλληνες, είναι η έλλειψη τόλμης και η μη ανάληψη ευθυνών μας. φοβούμενοι τις αντιδράσεις και το όποιο πολιτικό (και μη) κόστος. Ελπίζω να με διαψεύσουν και όλα να κυλήσουν ομαλά.

Ίδωμεν. Πάντως είναι τραγικό ν' ακούς τον δημοσιογράφο που είναι επιφορτισμένος με το ρεπορτάζ της Άεκ να έχει την εξής στιχομυθία (στο περίπου) με το στούντιο :

Δημοσ. Aεκ : "Και ο Μπλάνκο δήλωσε ότι θέλει να φύγει να πάει στην πατρίδα του".
Στούντιο : "Υπάρχουν τάσεις φυγής στους ποδοσφαιριστές της Άεκ, έ?"
Δημοσ. Aεκ : "Ε λογικό δεν είναι, με αυτά που βλέπουν εδώ, δεν τα έχουν ξαναδεί......"

Επειδή κάπου η διάθεση για πλάκα σώνεται όταν ακούς να λέγονται κάτι τέτοια ακόμη και σε σοβαρό υποτίθεται μέσο, αναρωτιέμαι : Ρε φιλαράκο ποιά δεν έχουν ξαναδεί? Την εφαρμογή του νόμου? Τί βλακείες πουλάτε στον κοσμάκη όλοι οι δημοσιογράφοι και οι εντός Άεκ? Τί νομίζετε ότι είναι εδώ, θα βγάλετε τα τρακτέρ στους δρόμους να πάρετε με το έτσι θέλω το πρωτάθλημα? Δηλαδή ρε φιλαράκο όταν το έπαιρνες εσύ με φώτα και δακρυγόνα ήταν καλά? Ωραία νομιμότητα θέλετε. Ωραίο παραμύθι πουλάτε στον κόσμο και ωραίο παράδειγμα δίνετε, εύγε!

Καταλάβετε ένα πράγμα κύριοι δημοσιογράφοι, παράγοντες και οπαδοί : Ασχέτως του αν κάποιος κρίνει ως ηθική ή όχι την ένσταση του Ολυμπιακού, αυτό που κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει είναι ότι κινήθηκε μέσα στα πλαίσια που του παρέχει ο νόμος. Είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, ο νόμος είναι αυτός που είναι και οφείλετε να τον σεβαστείτε. Άραγε, αν ήταν ο Ολυμπιακός αυτός που είχε βάλει παίκτη που δεν θα είχε δικαίωμα συμμετοχής, θα έκανε ή όχι ένσταση η Άεκ ή ο Παο οι οποίοι καμώνονται πως δεν θέλουν τίτλους στα χαρτιά αλλά έσπευσαν με τα τέσσερα να στηρίξουν τον -άνευ λόγου και αιτίας πλέον- αγώνα της Καλαμαριάς?

Ντροπή σε όλους τους αλαλάζοντες. Ντροπή στον κύριο Ριβάλντο που κάποτε έφαγε ψωμί απ' τον Ολυμπιακό και τώρα φέρετει κατά ένα τρόπο που ξενίζει ακόμη και τους μεγαλύτερους υποστηρικτές του στην κατάσταση που δημιουργήθηκε μεταξύ αυτού και τη Διοίκησης του Ολυμπιακού πέρυσι. Ντροπή στον κύριο Λυμπερόπουλο ο οποίος όντας διεθνής και χρόνια στο κουρμπέτι αναρωτιέται τεχνηέντως αφελώς για τον λόγο για τον οποίο έπρεπε ο Ολυμπιακός να πάρει τους βαθμούς που έχασε η Καλαμαριά! Ντροπή επίσης στον κάθε κύριο Ζήκο και Μπλάνκο που δε θέλουν -κι αυτοί- να συνεχίσουν τους αγώνες που υποχρεούνται να παίξουν στα play offs.

Αυτή η χώρα είναι διαμάντι, πραγματικά. Ο κάθε ένας θεωρεί πως μπορεί να πει και να κάνει ότι θέλει, όποτε θέλει και όπως θέλει χωρίς αντίλογο!

Επιστολή προς Α. Καρπετόπουλο για άρθρο του «Tην Κυριακή το Καραϊσκάκη μίλησε»

Με αφορμή άρθρο του της περασμένης εβδομάδας, εστάλη ενυπογράφως η κάτωθι επιστολή στον κο Καρπετόπουλο. Αναμένεται η απάντηση του...

Προς : Κο Αντώνη Καρπετόπουλο
Κοιν. : sport fm

Πειραιάς, 15 Απρ. 08


Θέμα : Σχολιασμός άρθρου σας

Ευθύς εξαρχής, θα ξεκαθαρίσουμε ότι είμαστε οπαδοί του Ολυμπιακού, κάτι που βέβαια γίνεται ευδιάκριτο απ' την συνέχεια της επιστολής. Αφορμή για την παρέμβαση μας αυτή κύριε Αντώνη Καρπετόπουλε στάθηκε το άρθρο σας της 08/04/08 με τίτλο «Tην Κυριακή το Καραϊσκάκη μίλησε» το οποίο δημοσιεύσατε στον διαδικτυακό χώρο sport.fm όπου και αρθρογραφείτε (με πλάγια στοιχεία τα σημεία του άρθρου τα οποία σχολιάζονται αμέσως μετά).

Γράφετε λοιπόν:

"Η συντριπτική πλειονότητα των οπαδών του Ολυμπιακού θεωρεί ότι η νίκη επί της ΑΕΛ είναι ένα κατόρθωμα που δείχνει πως η ομάδα έχει καρδιά πρωταθλητή και γι' αυτό πρέπει να υποστηριχθεί με κάθε κόστος εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Η διαιτησία του Σταυρίδη π.χ. είναι κατ' απαίτηση: όποιον και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι έτσι πρέπει να παίζει ο διαιτητής τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη και ότι μπορεί και να τον αδίκησε! Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει από καιρό τώρα παραιτηθεί από το να κρίνει τα πράγματα με κριτήρια μη οπαδικά: όσο πιο πολλά πρωταθλήματα κερδίζει τόσο πιο πολύ θέλει να κερδίζει και να κερδίζει έτσι! Βλέποντας το Ο.Α.Κ.Α. και το Καραϊσκάκη, ήταν φανερό ποιος θέλει αυτό τον τίτλο περισσότερο: για τη Λεωφόρο δεν το συζητάω καν..."

Προφανώς κύριε Καρπετόπουλε, παράλληλα με την ιδιότητα σας ως δημοσιογράφος έχετε αποκτήσει εσχάτως και κάποιες άλλες, ανάμεσά τους αυτήν του άτυπου σφυγμομέτρη-ερευνητή αγοράς και του αυτόκλητου εκφραστή της άποψης του συνόλου των οπαδών του Ολυμπιακού. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι συχνά πυκνά αναφέρεστε σε εμάς με έναν εντελώς ισοπεδωτικό τρόπο, τόσο χοντροκομμένο και άκομψο όσο το να έλεγε κάποιος από εμάς πως όλοι οι δημοσιογράφοι είναι της ίδιας ποιότητας και συνομοταξίας. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, και το γνωρίζετε στην πραγματικότητα και ο ίδιος, εκτός κι αν εξ ιδίων τα αλλότρια κρίνετε, στην περίπτωση όμως αυτή δεν μας αφορούν τα προσωπικά σας προβλήματα. Αυτό όμως είναι τόσο άτοπο όσο και το να ισχυριστεί κανείς ότι εσείς και ο κύριος Κούλογλου είστε κι οι δύο "δημοσιογράφοι", κάτι μάλλον απαξιωτικό, νομίζουμε, για τον δεύτερο. Γιατί απαξιωτικό θα ήταν, κύριε Καρπετόπουλε, το να βάζαμε στο ίδιο καλάθι αυτόν τον οποίο διεξάγει σοβαρή και ενδελεχή έρευνα με κάποιον ο οποίος συνηθίζει να χαρακτηρίζει συλλήβδην ολόκληρες ομάδες πληθυσμού.

Απόσπασμα δεύτερο από το ίδιο άρθρο:

"Το λέω για τις «Κασσάνδρες» που πρόβλεπαν ότι ο Ολυμπιακός θα αυτοκαταστραφεί. Οι αξιολογικές κρίσεις, η συζήτηση περί ποδοσφαιρικής λογικής, οι προβληματισμοί για το μέλλον ή το παρόν είναι για τους άλλους. Το πρωτάθλημα για τον κόσμο του Ολυμπιακού είναι το «Εν Τούτω Νίκα» της ιστορίας. Αν ο Ολυμπιακός το κερδίσει, θα είναι πρώτα από όλα γιατί το θέλει ο κόσμος του. Αυτή την επιθυμία του κόσμου υπηρετεί βασικά ο Κόκκαλης με τους όποιους τρόπους του."

Λανθάνετε. Για τον κόσμο του Ολυμπιακού που έχει βιώσει τα πέτρινα χρόνια του, το πρωτάθλημα δεν είναι το «Εν Τούτω Νίκα» του όπως ισχυρίζεστε. Αυτό ισχύει για κάποιους νεόπλουτους και αμνήμονες οπαδούς οι οποίοι έμαθαν τον Ολυμπιακό απ' το '90 και μετά, καθώς και για όποιον θεωρεί ότι με ένα πρωτάθλημα Ελλάδας σβήνουν όλες οι στενοχώριες και οι προβληματισμοί που αφορούν τον ίδιο αλλά και την ομάδα του. Όσο και να θέλετε να το προσπεράσετε όμως, υπάρχει ικανός αριθμός οπαδών του Ολυμπιακού που θέλει κάτι παραπάνω: θέλει λεβεντιά και αξιοπρέπεια, υγιή αθλητισμό και αρετή.

Οι όποιες εκπτώσεις συνείδησης, αν και όταν και από όποιους τυχόν γίνονται, γίνονται μόνο και μόνο επειδή, κακά τα ψέμματα- οι άλλοι δύο (ΠΑΟ-ΑΕΚ) τους οποίους εντέχνως αφήνετε έξω απ' τη σκληρή κριτική που επιφυλάσσετε στον Ολυμπιακό (δύο μέτρα και σταθμά δηλαδή) δεν επιζητούν την ισοτιμία αλλά να ανέβουν αυτοί καβάλα στο άλογο - ένα άλογο που εδώ και κάποιες χρονιές, ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει ότι δεν το σέρνει απ' τη μούρη. Το αν παραμυθιαζόμαστε λοιπόν ή όχι, το αν κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ή όχι, το αν βλέπουμε ποδόσφαιρο ή όχι και το ποιό είναι το ελληνικό πρωτάθλημα εδώ και δεκαετίες, το γνωρίζουμε αρκετά καλά αγαπητέ. Είδαμε και φέτος, τη χρονιά που ο Ολυμπιακός έκατσε τελείως στην άκρη, δεν μίλησε ούτε καν όταν ο πρόεδρος της Σουπερλίγκας τον καθύβριζε, τι στάση κράτησαν τα ΜΜΕ ή και εσείς προσωπικά, όταν ακόμη και φέτος θεωρείτε πλέον υπαίτιο για κάθε κατάσταση τον Ολυμπιακό. Και μην αυταπατάσθε: η κριτική που ασκείται από μας τους ίδιους τους οπαδούς του Ολυμπιακού στην διοίκηση της ομάδας μας, είτε για τα αγωνιστικά θέματα είτε για τα εξωαγωνιστικά, θα έκανε και τον πλέον θαρραλέο δημοσιογράφο να διστάσει. Είναι εύκολο να το διαπιστώσετε, αν δεν το γνωρίζετε ήδη.

Τρίτο απόσπασμα από το πόνημά σας:

"Δεν παίρνω θέση σε όλα αυτά, καταγράφω απλώς την πραγματικότητα. Την Κυριακή η Λάρισα ήταν καλύτερη από τον Ολυμπιακό, αλλά μη νομίζετε ότι θα βρεθεί οπαδός του Ολυμπιακού που θα προβληματιστεί για το πώς αυτές τις δύο ομάδες χωρίζουν 25 βαθμοί διαφορά στον βαθμολογικό πίνακα. Τέτοιες σκέψεις οδηγούν σε επικίνδυνα συμπεράσματα. Το βλέπω στα mail που παίρνω. Τον οπαδό της ΑΕΚ τον ενδιαφέρει αν η ομάδα του παίζει καλή μπάλα και ποιο είναι το μπάτζετ για μεταγραφές, τον οπαδό του ΠΑΟ πότε θα φύγουν ο Πεσέιρο ή ο Τζίγκερ. Ο οπαδός του Ολυμπιακού όταν μου γράφει είναι πάντα σκληρός, επικριτικός και απειλητικός. Ποτέ κανένας δεν μου 'χει στείλει ένα mail που να λέει π.χ «δεν θέλω άλλη αβάντα από τη διαιτησία» ή «δεν αντέχω να μου χρεώνουν τον Γκαγκάτση». Το πρωτάθλημα για τον Ολυμπιακό είναι πόλεμος και στους πολέμους υπάρχουν μόνο στρατιώτες."

Εδώ ξεπεράσατε ακόμη και τις χειρότερες προσδοκίες μας, όταν αναφέρεστε στον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Στην προσπάθεια σας για μία ακόμη φορά να αποδείξετε με υπεραπλουστεύσεις κάτι που δεν αποδεικνύεται και να δημιουργήσετε εντυπώσεις, αποκρύπτετε επιμελώς την αλήθεια ότι δεν είναι όλα τα μηνύματα όπως τα περιγράφετε. Τα μηνύματα που έχετε ανταλλάξει με κάποιους υπογράφοντες την παρούσα επιστολή, απηχούν ένα ύφος, ήθος και περιεχόμενο τα οποία απέχουν μακράν απ' το να χαρακτηρίζονται με τέτοιο απαράδεκτο τρόπο και παρ' όλο που το γνωρίζετε, επιλέγετε για τους δικούς σας λόγους να το αποσιωπήσετε. Επιμένετε να πνίγετε τις υγιείς φωνές οπαδών του Ολυμπιακού.

Αν το καλοσκεφτεί κανείς πάντως, δε θα έπρεπε να περιμένει και τίποτα καλύτερο διότι αν κρίνουμε απ' το επίπεδο των απαντήσεων σας σε κάποιους από εμάς, οι οποίες περιελάμβαναν κρίσεις για πρόσωπα και καταστάσεις (οι οποίες αν δημοσιεύονταν θα προκαλούσαν σίγουρα την παρέμβαση του εισαγγελέα), καθώς επίσης και απ' την απουσία σοβαρών επιχειρημάτων, φαντάζει λογικό το επόμενο βήμα σας.

Κι ερωτούμε: Αυτοί οι αφορισμοί και οι γενικεύσεις τελικά που καταλήγουν; Στο να καυτηριάσετε το φαινόμενο ή στο να το αναπαράγετε ad infinitum; Παρουσιάζοντας το στερεότυπο του "χαμηλής ευφυίας" Ολυμπιακού σε έναν άνθρωπο που ακόμη δεν έχει την ωριμότητα να κρίνει από μόνος του, το μόνο που τελικά καταφέρνετε είναι να το εντυπώσετε στο μυαλό του. Έχετε αναλογιστεί άραγε ότι τόσο εσείς όσο και κάποιοι κατ' όνομα μόνον δημοσιογράφοι (για τους οποίους στείλαμε επιστολή στον υφυπουργό αλλά και στις δημοσιογραφικές ενώσεις ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία τους για να σταματήσει πλέον η επώαση της βίας), συμβάλλετε στον λανθασμένο τρόπο σκέψης ορισμένων βίαιων παραομαδικών στοιχείων? Έχετε αναλογιστεί ότι γράφοντας καθ' αυτό τον τρόπο τους υποβάλλετε στο μυαλό την πεποίθηση: "είμαι γαύρος άρα είμαι κάφρος και επομένως όσο πιο κάφρος τόσο πιο γαύρος;

Αυτό το τσουβάλιασμα, για εμάς, την κάποτε σιωπηλή πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού, έχει και ακόμη μια χειρότερη παράμετρο: στον οποιοδήποτε σφοδρώς ή ελαφρώς αντιφρονούντα στις ανοίκειες μεθοδεύσεις της διοίκησης αναγνώστη δημιουργείται μια αίσθηση αδυναμίας και απελπισίας, μια ψευδαίσθηση μοναξιάς σε έναν κόσμο καφρίλας και παράνοιας. Αλλά μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο μπορεί να επιζήσει ο δημοσιογραφικός υπερπληθωρισμός που τρέφεται από την πλειοδοσία τυφλού φανατισμού και προπαγάνδας (όταν δεν στηρίζεται στις διαφημίσεις του ΟΠΑΠ).

Κλείνοντας, θα φανούμε και σκληροί και επικριτικοί και απειλητικοί : Mάθετε κύριε Αντώνη Καρπετόπουλε να είστε σωστός επαγγελματίας, να ασκείτε δηλαδή το επάγγελμα σας σωστά, βάσει των αρχών που το διέπουν και να μην εκμεταλλεύεστε τη δύναμη σας. Μάθετε να γράφετε και να εκφράζεστε με σοβαρότητα και ακρίβεια, χωρίς στερεότυπα και κλισέ. Προσπαθήστε επίσης να μην παραπλανείτε σε μια απόπειρα να πείσετε ότι είστε εκφραστής ή αποκλειστικός διερμηνέας ενός ανίκανου να μιλήσει για τον εαυτό του πληθυσμού : Δεν είστε. Είστε απλά ένας άνθρωπος ο οποίος πιθανόν να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει περάσει τη διαχωριστική γραμμή και βαδίζει πλέον στη σκοτεινή πλευρά του ρατσισμού. Διότι το να καταφέρεστε εναντίον μιας τεράστιας ομάδας ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, που καλύπτει όλο το πολιτικό, κοινωνικό, μορφωτικό και οικονομικό φάσμα, με στερεότυπα, προσπαθώντας μέσω ψευδών να της αποδώσετε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δημιουργώντας μια εικόνα που δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα, είναι ρατσισμός κύριε Καρπετόπουλε.

Εν κατακλείδι, απαιτούμε να ανακαλέσετε δημοσίως τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς σας εις βάρος ανθρώπων που ούτε καν γνωρίζετε και στο μέλλον να είστε πολύ πιο προσεκτικός σε κάθε αναφορά σας στο σύνολο των οπαδών του Ολυμπιακού εφόσον αποδεδειγμένα δεν θέλετε να παρουσιάσετε τον πλουραλισμό απόψεων που υπάρχουν ανάμεσα τους. Η περίοδος της σιωπής έχει περάσει ανεπιστρεπτί και δεν ανεχόμαστε να μας τσουβαλιάζει ο καθένας με όλους αυτούς που δεν θέλουμε ούτε ζωγραφιστούς να βλέπουμε, όχι απλώς κοντά στην ομάδα μας, αλλά ούτε στην καθημερινή μας ζωή. Δεν μας προσβάλλετε ως οπαδούς. Μας προσβάλλετε ως συγκροτημένες προσωπικότητες και ως πολίτες.

Ευχόμαστε οι άγιες μέρες που έρχονται να φέρουν στην αθλητική δημοσιογραφία την πολυπόθητη ανάσταση της νεκρής εδώ και καιρό σοβαρότητας της....

(Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως οιαδήποτε απάντηση σας θα δημοσιευθεί στον ιστοχώρο thrylos-news-patrol.blogspot.com. Μπορείτε εάν θέλετε να απαντήσετε είτε στο παρών email είτε απευθείας ως σχολιασμό στην επιστολή η οποία θα δημοσιευθεί στον ίδιο ιστοχώρο. Εάν δεν επιθυμείτε δημοσίευση της απάντησης σας παρακαλούμε να μας ενημερώσετε αναλόγως.)

Την καλημέρα μας...

Μερικές ακόμα ενοχλητικές ερωτήσεις για το θέμα του CAS

Thrylos-fans.net / Gero_Gavros

Το παρών κείμενο αποτελεί μια 'απάντηση' στο κείμενο του κ.Καρπετόπουλου στην sportday με τον ιδιο τίτλο...

Παράθεση:

O Ηλίας Δαμήλος κατέθεσε την προσφυγή του στο Επιδιαιτητικό Δικαστήριο της Λωζάννης στις 26 Μαρτίου. Στις 30 Μαρτίου ήρθε από το CAS στην ΕΠΟ ένα έγγραφο με το οποίο γινόταν ερώτηση στην ομοσπονδία γιατί δεν υπάρχει το σκεπτικό της απόφασης της επιτροπής εφέσεων. Το σκεπτικό έφτασε στη Λωζάννη, –από όσο γνωρίζω, τελικώς στις 3 Απριλίου...

Αν δεν κάνει λάθος το ημερολόγιό μου, η 30η Μαρτίου είναι Κυριακή.

• Είναι πάγια τακτική του CAS (και της ΕΠΟ) να διεκπεραιώνεται η αλληλογραφία Κυριακάτικα, βρισκόμαστε μπροστά σε αξιέπαινη εκδήλωση ευσυνειδησίας ή μήπως ο γνωστός δημοσιογράφος έπεσε θύμα πρωταπριλιάτικης φάρσας που την (ανα)παράγει καλόπιστα;

Παράθεση:

...και ομολογώ ότι μου είναι άγνωστο αν είναι μεταφρασμένo ή όχι στα αγγλικά. Αν δεν είναι, θα χαθούν κάποιες μέρες για να μεταφραστεί.

Σε κουβέντα να βρισκόμαστε: “Μου είναι άγνωστο”, αλλά πετάμε καλού-κακού τη σποντίτσα περί τρικλοποδιάς στο CAS, με τις μέρες που θα “χαθούν για να μεταφραστεί”. Αν έφευγε μεταφρασμένη (μετά από κάμποσες μέρες, αφού για Νομικά Κείμενα δεν αρκούμαστε στο Systran), θα μπορούσαμε ν' απορήσουμε π.χ. “Γιατί δεν έφυγε αμέσως το πρωτότυπο κείμενο ώστε η μετάφραση να ολοκληρωθεί με ελβετικούς ρυθμούς”.

• Σωστά;

Παράθεση:

Η αίτηση της Καλαμαριάς έχει και χαρακτήρα «ασφαλιστικών μέτρων». Η Καλαμαριά κατέθεσε δύο αιτήματα: το πρώτο είναι να μην επικυρωθεί η βαθμολογία όπως έχει αυτή τη στιγμή (αυτή η απόφαση λειτουργεί επί της ουσίας ως ένα είδος «ασφαλιστικών μέτρων»)...

Κάποιος φίλος που ξέρει απ' αυτά μου είπε

"Ξένα ασφαλιστικά μέτρα, και μάλιστα διαιτητικού δικαστηρίου δεν εκτελούνται στην Ελλάδα..."

και επέμεινε

"Άρθρο 889 §1 ΚΠολΔ

1. Οι διαιτητές δεν μπορούν να διατάζουν, να μεταρρυθμίζουν ή να ανακαλούν ασφαλιστικά μέτρα."

ότι αυτό με τ' ασφαλιστικά μέτρα δεν στέκει.

• Οι όψιμοι συνήγοροι του Απόλλωνα Καλαμαριάς έχουν αντίθετη πληροφόρηση, ή θεωρούν ότι η επιθυμία του Δαμήλου είναι ισχυρότερη από τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας;

Παράθεση:

και το δεύτερο να της επιστραφούν οι βαθμοί για λόγους που επικαλείται... ...Κρατάω κάποια στοιχεία για τον εαυτό μου, διότι έχω βαρεθεί να βλέπω να πλασάρονται δεξιά και αριστερά ως «αποκλειστικά» πράγματα που έχω πρωτογράψει.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω, αλλά ερώτηση δεν βλέπω. Ας κάνω μια εγώ να κυλήσει η κουβέντα:

• Δικαίωμα (και μαγκιά σου) να κρατάς στοιχεία για τον εαυτό σου; Σ' όλους αυτούς που βάζεις στο σημάδι από δω και κάτω, όπως ο Γκαγκάτσης, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, ο Ολυμπιακός (εδώ τ' αποφεύγουμε τα ονόματα), γιατί αρνείσαι αυτό το δικαίωμα και ζητάς να (σου) ανοίξουν τα χαρτιά τους;

Παράθεση:

Η διαδικασία τρέχει, είναι όμως άγνωστο αν θα υπάρξει απόφαση μέχρι τις 21 Απριλίου που είναι η ημερομηνία λήξης του πρωταθλήματος. Κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να προδικάσει και αν μέχρι τότε θα υπάρξει απάντηση για τα ασφαλιστικά μέτρα και κυρίως, αν αυτά θα γίνουν δεκτά. Με την ΕΠΟ ποτέ δεν ξέρεις. Αυτό για μένα είναι και η ουσία της υπόθεσης.

Αειντε, ξανά μανά με τ' ασφαλιστικά, νάτη κι η βεβαιότητα ότι άν υπάρξει απάντηση θα βολευει την Καλαμαριά και το αγκάθι είναι η ΕΠΟ.

• Γιατί, λοιπόν η Καλαμαριά διάλεξε το δρόμο του CAS κι όχι της FIFA, που μπροστά της -το ξέρουν και τα μικρά παιδιά- η ΕΠΟ βαράει Προσοχές;

Παράθεση:

Το άρθρο 20 του ΚΑΠ λέει ότι δεν μπορεί να επικυρωθεί βαθμολογία όταν εκκρεμούν ενστάσεις σε αρμόδια όργανα. Ρωτάω λοιπόν και καλό θα ήταν να έχουμε μια απάντηση σήμερα: θα δεχτεί η ΕΠΟ την απόφαση του CAS ή συντάσσεται με τις φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι το δικαστήριο της Λωζάννης δεν έχει αρμοδιότητα;

Ας υποθέσουμε ότι μέχρι να τελειώσει το Πρωτάθλημα συνεχίζει να εκκρεμεί η απόφαση κι ότι η Καλαμαριά δεν επιστρέφει με την ουρά στα σκέλια.

• Από πού πηγάζει η βεβαιότητα ότι η εφαρμογή θα επηρεάζει την κατάταξη του Πρωταθλήματος και η θέση της ΕΠΟ δεν θάναι καθαρά τυπική; Από πού πηγάζει η βεβαιότητα π.χ. ότι η ΑΕΚ θα περάσει αέρα από την Τούμπα;
• Κι άν γίνουν έτσι τα πράγματα, γιατί η ΕΠΟ και οι Νομικοί της να μην εκμεταλλευτούν το δεκαπενθήμερο (τουλάχιστον) που έχουν στη διάθεσή τους να προετοιμαστούν και θα “ήταν καλό να έχουμε μια απάντηση σήμερα;”

Παράθεση:

...Επίσης θα δεχτεί μια πρώτη απόφαση με χαρακτήρα ασφαλιστικών μέτρων ή θα κρυφτεί πίσω από το άρθρο 60 της ΦΙΦΑ, που λέει ότι αν δεν υπάρχουν τελεσίδικες αποφάσεις, εφαρμόζονται αυτές που έχουν βγει από τα όργανα της οικίας ομοσπονδίας;

• Αυτό το “θα δεχτεί” σε αντιδιαστολή με το επερχόμενο “θα κρυφτεί”, τί ακριβώς είναι; Σχήμα Λόγου ή Διαπιστευτήριο Αντικειμενικότητας;

Παράθεση:

...εξυπακούεται ότι μια απόφαση με χαρακτήρα ασφαλιστικών μέτρων γίνεται δεκτή –αλλά σε καμία σοβαρή χώρα δεν συμβαίνει μέλη των πειθαρχικών επιτροπών να είναι οι προσωπικοί δικηγόροι του προέδρου της ομοσπονδίας, γι' αυτό και ρωτάω.

Εξυπακούεται λέω κι εγώ με την προϋπόθεση όμως να έχει εκδοθεί από Αρμόδιο Δικαστήριο. Αλλο δεν καταλαβαινω, αυτό με τους προσωπικούς δικηγόρους κλπ.

• Υπάρχει κάποια σχέση με την υπόθεση που δυσκολεύομαι να αντιληφθώ, βρήκαμε την ευκαιρία να στηλιτεύσουμε κάποιο θεσμοθετημένο ασυμβίβαστο που παραβιάσθηκε βάναυσα ή μήπως απλά συμβάλλουμε στη “διαμόρφωση κλίματος”, προσφέροντας -άθελά μας- εξυπηρέτηση στα εξουσιοδοτημένα “παπαγαλάκια”;

Παράθεση:

Πάμε παρακάτω. Τυπικά η Σούπερ Λίγκα, που έχει και την ευθύνη της επικύρωσης της βαθμολογίας, μπορεί να επικυρώσει τη βαθμολογία την 21η Απριλίου και να δώσει εντολή να ξεκινήσουν τα πλέι οφ όπως προβλέπεται; Η δική μου ερώτηση πρώτα στον πρόεδρο του οργάνου, Γιάννη Βαρδινογιάννη, και στη συνέχεια στους υπόλοιπους είναι τι θα κάνει η Σούπερ Λίγκα σε περίπτωση που δεν έχει εκδοθεί η απόφαση. Αν θα δώσει εντολή επικύρωσης της βαθμολογίας, θα πρέπει να το ξέρουμε τώρα.

Ας ξεχάσουμε το δικαίωμα της Σουπερλίγκας να ζητήσειτην ίδια ακριβώς παράταση με την ΕΠΟ πριν βάλει το κεφάλι της στον πάγκο του χασάπη, ας ξεχάσουμε ότι π.χ. ο Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν είναι μόνο Πρόεδρος της Σουπερλίγκας (αλλά και μεγαλομέτοχος του ΠΑΟ) κι ας αποδράσουμε από τον αγγελικό κόσμο της Θείας Λένας:

• Τη συμφέρει αυτή τη στιγμή την Καλαμαριά η έκδοση απόφασης;
• Τί φαντάζει λογικό να ψηφίσουν για παράδειγμα ο Λεβαδεικός, ο Ατρόμητος ή ο Εργοτέλης;
• Και άν η Λίγκα έσπευδε να λύσει τις απορίες κι αποφάσιζε αμέσως μετά την κατάθεση της προσφυγής, τί θα ψήφιζαν -για παράδειγμα- οι λιγότερο ανήσυχοι σήμερα Ηρακλής και ΟΦΗ ή η λιγότερο απελπισμένη Βέροια;

Παράθεση:

...Διαφορετικά, κάθε διαιτητικό λάθος στις δύο τελευταίες αγωνιστικές θα οδηγεί τον καθένα σε κακόπιστες σκέψεις. Αν π.χ. την Κυριακή αδικηθεί η Καλαμαριά, ο καθένας θα έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι προσπαθούν να την εξοντώσουν ώστε να μην έχει λόγο να διεκδικήσει τους 4 βαθμούς, αφού δεν τις φτάνουν για τίποτα.

• Και γιατί να περιμένουμε τις “δυό τελευταίες αγωνιστικές”; Δεν θα ήταν καλύτερα να δούμε τί έγινε στις εννιά (9) αγωνιστικές που μεσολάβησαν;

Και μια και τόφερε η κουβέντα:

• Ποιοί νάναι άραγε αυτοί που “προσπαθούν να την εξοντώσουν;”
• Νάναι για παράδειγμα ο Ολυμπιακός που είδε μέσα στην έδρα του τον αιώνιο να προηγείται με ανύπαρκτο γκολ και να παίρνει πέναλτυ-μαϊμού, που είδε στο παιχνίδι του με την Ξάνθη να παίρνουν εκδίκηση οι “μικροί” για όσα τράβηξαν επί δεκαετίες στις έδρες των “μεγάλων” ή νάχει πρόσφατα ένα πρωτοφανές -για μικρό ή μεγάλο- σερί από Κυριακή σε Κυριακή με γκολ που κανείς δεν κατάλαβε γιατί ακυρώθηκαν;

Κι επειδή, το ένα φέρνει τ' άλλο:

• Και γιατί δηλαδή να την εξοντώσουν; Δεν έφταναν σ' ένα τόσο οργανωμένο επιτελείο έντεκα ολόκληρες αγωνιστικές για να τη σώσουν, ώστε οι βαθμοί να μην της χρειάζονται;
• Κι άν χάλαγε λίγο το σενάριο όταν -από ανθρώπινα λάθη προφανώς- οι Πόντιοι σφάχτηκαν στο γόνατο στο εντός έδρας παιχνίδι τους με την ΑΕΚ, δεν θα μπορούσε τελευταία αγωνιστική (με τον Παναθηναϊκό παίζουν μου φαίνεται) να εφαρμοσθεί το Σχέδιο Εκτακτης Ανάγκης “Λάθη συμβαίνουν σε βάρος όλων;”

Παράθεση:

...κάνω την ίδια ερώτηση και στον Ολυμπιακό, που λογικά έχει στην ιστορία κυρίαρχο λόγο: τι θέλει ακριβώς; Να επικυρωθεί ή να μην επικυρωθεί η βαθμολογία; Καλό είναι να το ξέρουμε.

Μάλιστα: Εχει τοποθετηθεί ο Ολυμπιακός επίσημα ότι θεωρεί το CAS αναρμόδιο, πάει να υποστηρίξει ο Δικηγόρος του την άποψή του και ρωτάνε λογικότατα οι Διαιτητές: “Και γιατί αφού υποστηρίζετε ότι είμαστε αναρμόδιο Οργανο, δηλώσατε ότι θα περιμένετε την Απόφασή μας προκειμένου να επικυρωθεί η βαθμολογία;”

• Τί θ'απαντήσει μωρέ τότε ο Δικηγόρος; Οτι υπέκυψε, για να μη μείνει με την απορία ο Καρπετόπουλος;

Bρες το πρωτοσέλιδο!

Επειδή η χθεσινή νίκη επί της αξιόμαχης Λάρισας με έκανε προσωπικά να νιώσω συναισθήματα που.......δεν είχα ξανανιώσει φέτος, αποφάσισα, ευρισκόμενος μέσα σε άγρια χαρά, να βάλω ένα κουίζ με θέμα "Βρες το πρωτοσέλιδο".

Το κουίζ αυτό αφορά το "Φως" και τα πρωτοσέλιδα του μετά τις νίκες και τις καλές εμφανίσεις του Ολυμπιακού στο φετινό C.L. καθώς και το σημερινό. Όποιος βρει ποιό αντιστοιχεί σε τί και πότε η χαρά ήταν (ή θα έπρεπε να είναι) μεγαλύτερη, κερδίζει φρέσκια τουλούμπα ή κορνέ....







Το βρήκατε? Αν ναι, στείλτε μήνυμα στο koitapostaferneihzoh@kolotoumpasnet.com

L’ avenir dure longtemps...(*)

Αυτός ήταν ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Λουί Αλτουσέρ, επιφανούς Γάλλου φιλοσόφου, που το 1980 καταδικάστηκε για τον φόνο της συζύγου του και που πέθανε δέκα χρόνια αργότερα, εγκλεισμένος σε ψυχιατρικό άσυλο. Η αυτοβιογραφία, φυσικά, γράφτηκε στη φυλακή, υπό συνθήκες αίσθησης απόλυτου προσωπικού αδιεξόδου.

Το μέλλον κρατά πολύ λοιπόν, ιδιαίτερα όταν το μέλλον είναι ακριβώς αυτό που εκλείπει από τον ορίζοντα της ύπαρξής σου. Τρεις εβδομάδες μετά την μετά συνοπτικών διαδικασιών καθαίρεση του Τάκη Λεμονή από τον πάγκο του Ολυμπιακού, μια παρόμοια προοπτική ανοίγεται μπροστά στους οπαδούς της ομάδας: η εξάφανιση του μέλλοντος ως ελπίδας, προοπτικής, ανοίγματος στο καινούργιο. Η αντικατάσταση του, επομένως, από ένα μέλλον που κρατά αιώνια, δηλαδή, από το μέλλον του κολασμένου, του καταδικασμένου στο να μην έχει ουσιαστικά κανένα μέλλον, μόνο ένα αέναα επαναλαμβανόμενο παρόν.

Τρεις βδομάδες τώρα, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Η ομάδα σέρνεται, διασύρεται εντός γηπέδων, τρώει τις σάρκες της εκτός, εξευτελίζεται και ευξετελίζει. Και όμως, ταυτόχρονα, τίποτε απολύτως δεν μοιάζει να συμβαίνει. Η αναμονή του τέλους του πρωταθλήματος είναι περισσότερο αναμονή του τέλους ενός μαρτυρίου, που όμως γνωρίζει εκ των προτέρων ότι είναι μάταια: μετά το τέλος αυτής της σαιζόν ακολουθεί η μεταγραφική περίοδος, και μετά τα φιλικά του καλοκαιριού, και μετά η επόμενη σαιζόν, και όλα αυτά φαίνονται πλέον κάποιου είδους κακόγουστο και σαδιστικό αστείο γιατί είναι φανερό ότι δεν παραπέμπουν σε τίποτε απολύτως εκτός από τον κενό νοήματος χρόνο, τον χρόνο χωρίς γεγονότα.

Και το χειρότερο είναι ότι φέτος ζήσαμε γεγονότα, ότι μάθαμε ή θυμηθήκαμε επιτέλους τι υφή έχει το γεγονός--πως συγκινεί, ενώνει, κινητοποιεί, ξεσηκώνει, ανασκαλεύει μνήμες, χαράζει τον καιρό του μέλλοντος. Και επειδή ακριβώς ζήσαμε αληθινά για το οπαδικό μας σύμπαν γεγονότα, τα ψευδο-γεγονότα του καθημερινού Τύπου, η κατευθυνόμενη ή όχι--έχει σημασία;--ευτέλεια και αερολογία δημοσιογράφων, παραγόντων, "εμπειρογνομώνων" δεν μας αποπροσανατολίζει ως προς το γεγονός που συνέβη τρεις βδομάδες πριν, αυτό που έβαλε βίαιο και ξαφνικό τέλος στην πρόσβαση του συλλόγου μας στο μέλλον.

Και επειδή δεν αποπροσανατολιζόμαστε, περιμένουμε. Σιωπηλά ή θορυβωδώς, δεν έχει σημασία. Τι περιμένουμε; Όχι βέβαια τον ‘τρελό’ πρόεδρο, τη φιέστα, την επόμενη μεταγραφή. Περιμένουμε ξανά ένα γεγονός που θα ξαναδημιουργήσει την προοπτική του μέλλοντος, που θα μας κάνει να κλαίμε και να αγκαλιαζόμαστε και να τραγουδάμε διασπαρμένοι στα μήκη και στα πλάτη της γης σαν να μας έχει αγγίξει προς στιγμήν κάποιο πνεύμα ηλεκτρικό και ζωοφόρο.

Τι μορφή θα χει αυτό το γεγονός; Θα το ξέρουμε όταν και αν έρθει. Το ξέραμε χωρίς να χρειαστούν πολλές κουβέντες για αυτό, όταν ήρθε φέτος το φθινόπωρο. Ως τότε, θα πρέπει να φανταστούμε ίσως ότι υπάρχει μία είδους ενεργητική αναμονή, ότι δεν είναι κάθε αναμονή παραίτηση από τη δράση. Τι σημαίνει στην ουσία ενεργητική αναμονή; Σημαίνει ξεφορτώνομαι την παραμυθία της ψευτο-ελπίδας (βλέπε συντεταγμένη μεταγραφολογία), τον θόρυβο των ψευδο-γεγονότων (βλέπε συντεταγμένες "αποκαλύψεις"), κρατάω το πεδίο ανοιχτό και καθαρό από παρεμβολές. Κρατάω τα μάτια ορθάνοιχτα και τα αυτιά τσιτωμένα. Υπομένω την έκλειψη του μέλλοντος χωρίς απελπισία και χωρίς ελπίδα, σε μια αμιγή και διαρκώς τεταμένη κατάσταση αναμονής.



(*) το κείμενο αυτό είναι σκέψεις του καλού φίλου La Boetie...

Aφιερωμένο εξαιρετικά ....ΚΑΙ Χρονια τους Πολλα για την Πρωταπριλια

Αηδιασμένος από την εξωφρενική προπαγάνδα των δημοσιογράφων του Τύπου, που πρόσκεινται στην ομάδα μας, αφιερώνω το παρόν κείμενο, εξαιρετικά σε όσους απο αυτούς έχουν τάξει τον εαυτό τους στην υπηρεσία των συμφερόντων, της παραπλάνησης και της καταπατησης της αλήθειας και της εντιμοτητας........ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΑ


Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών στον σύγχρονο βίο

Εις την πολυπληθή κατηγορίαν των βλακών προσάπτεται ασφαλώς άδικος και επιστημονικώς εσφαλμένη μομφή, όταν ούτοι χαρακτηρίζονται είτε ως άχρηστοι και περιττόν βάρος της κοινωνίας, είτε ως παρασιτικοί, εκφράζεται δε συχνά η ανόητος ως θα ίδωμεν ευχή όπως ούτοι εκλείψουν. Το πρόβλημα των βλακών δεν είναι εν τούτοις απλούν όταν ληφθή πρώτον ύπ' όψιν η στερεά και απολύτως αναγκαία θέσις, ήν ούτοι επαξίως κατέχουν εν τω κοινωνικώ διαφορισμώ.

Οι βλάκες διαιρούνται ούτως εις δύο όλως αντιθέτους μεταξύ των «ομάδας», διεπομένας όμως αμφοτέρας υπό του αυτού νόμου:
του διαφορισμού Η πρώτη εκ τούτων ομάς καταλαμβάνει ως γνωστόν τας υποδεεστέρας εν τη κοινωνία θέσεις, ήτοι ευρίσκεται εις τας κατωτάτας βαθμίδας τού κοινωνικού διαφορισμού. Πόσον ευεργετική διά την κοινωνίαν είναι η ομάς αύτη είναι περιττόν να τονισθή, διότι άνευ αυτής δεν θα υπήρχεν εκμετάλλευσις και άνευ εκμεταλλεύσεως δεν θά υπήρχε πολιτισμός. Εις δε την γλώσσαν του κοινωνικού διαφορισμού: Άνευ αυτής δεν θα υπήρχε διαφορισμός, διότι αντί της ανισότητος , θα υπήρχεν ισότης, έστω και εκ των άνω, δηλαδή θα ήσαν όλοι ευφυείς, όπερ από της απόψεως του διαφορισμού το αυτό: ως να ήσαν όλοι βλάκες· διότι ο διαφορισμός απαιτεί ρητώς και ευφυείς και βλάκας, περικοπτωμένων δε οιονδήποτε εκ των δύο τούτων σκελών του, αίρεται ολόκληρος. Άνευ δε κατ' ακολουθίαν του διαφορισμού (καθισταμένου δυνατού μόνον διά της σοβαράς συμβολής των βλακών), δεν υπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπόν ή τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών, ήτις άλλως τε, υπό πάντων αναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εις τον κοινωνιολόγον είναι επιστημονικώς γνωστή.

ΙΙ.
Η κατά των βλακών καταφορά προκαλείται άλλως τε υπό της δευτέρας ομάδος αυτών, πλέον ενοχλητικής της πρώτης - αλλά και ενταύθα η καταφορά αύτη, έφ' όσον εμφανίζεται ως λογική κρίσις, είναι ακοινωνιολόγητος, ήτοι αντεπιστημονική. Κατηγορούνται δηλαδή οι βλάκες της δευτέρας ταύτης κατηγορίας ότι αναξίως κατέχουν σπουδαίας εν τη κοινωνία θέσεις». Αλλ' η κρίσις αύτη προδίδει πλήρη μιας ωρισμένης μορφής του διαφορισμού άγνοιαν. Η μορφή αύτη δεδομένη με φυσικήν αναγκαιότητα ως ο νόμος τού διαφορισμού είναι ο στοιχειώδης κανών: «δέκα βλάκες καθ' ενός ευφυούς· δέκα ανίκανοι καθ' ενός ικανού· δέκα αδύνατοι καθ' ενός ισχυρού κ.ο.κ.». Το φαινόμενον τούτο, κλασσικόν, τυπικόν καί αιώνιον αφ' ής υπάρχει ανθρωπίνη κοινωνία, δι' όλης της Ιστορίας της ανθρωπότητος, δύνανται να είναι «τυχαίον»; Αλλά τυχαίον είναι ό,τι αδυνατεί να συλλάβη ο ανθρώπινος νούς. Ουδέποτε όμως ό,τι προ πολλού έχει συλληφθή εις τον θεμελιώδη νόμον του διαφορισμού. Και το μεν ψυχολογικόν ελατήριον του συνασπισμού των οπωσδήποτε «κάτω» κατά των οπωσδήποτε «άνω» είναι δεδομένον δια του ressentiment.
Ο συνασπισμός των βλακών ενταύθα είναι μηχανική οργάνωσις βάσει της αρχής της «ελαχίστης προσπαθείας» προς αντιμετώπισιν ισχυροτέρας δυνάμεως εις το πρόσωπον των ολίγων ή του ενός. Η οργάνωσις αύτη περιωρισμένης εκτάσεως καλείται κοινωνιολογικώς κλίκα (clique).

2. Η έμφυτος τάσις του βλακός, εξικνουμένη συχνότατα εις αληθή μανίαν όπως ανήκη εις ισχυράς και όσον το δυνατόν περισσοτέρας πάσης φύσεως οργανώσεις, εξηγείται πρώτον μεν εκ της ευκολίας της αγελοποιήσεως, εις ήν μονίμως υπόκειται, λόγω ελλείψεως ατομικότητος (εξ ού και το μίσος του κατά του ατόμου και του ατομικισμού), δεύτερον δε εκ του ατομικού ζωώδους πανικού, υπό του οποίου μονίμως κατατρύχεται, εκ του δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εις το παντός είδους προλεταριάτον. Αποτελεί δε η τάσις αύτη αμάχητον σχεδόν τεκμήριον περί του βαθμού της πνευματικής του αναπηρίας. Τοιουτοτρόπως δημιουργείται αυτόματος συρροή βλακών εις τας πάσης φύσεως οργανώσεις, αίτινες, εάν μεν είναι συμφεροντολογικαί, διατηρούν τουλάχιστον την σοβαρότητα των συμφερόντων των, εάν όμως είναι «πνευματικαί» περιέρχονται συν τω χρόνω εις πλήρη βλακοκρατίαν. (Εις το φαινόμενον τούτο οφείλει τον εκφυλισμόν του λ.χ. ο μασσωνισμός, oι απανταχού Ροταριανοί 0μιλοι, όλοι oι «πνευματικοί» σύλλογοι, καί αυτή αύτη η... Κοινωνία των Εθνών!). Επόμενον είναι, κατόπιν τούτων, ότι όπως η λεγεών των βλακών ωθείται ακατανικήτως προς την αγέλην και προς τας πάσης φύσεως οργανώσεις, ούτω υφίσταται ακατανίκητον έλξιν από τας παντός είδους αγελαίας αντιατομικάς και ομαδιστικάς θεωρίας, από του πάσης φύσεως παρεμβατισμού η «διευθυνομένης οικονομίας» ή 4ης Αυγούστου μέχρι του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού («Άλλοι είναι οι εκμεταλλευταί των θεωριών αυτών). Τούτων δεδομένων εξηγείται και η ατελεύτητος και αυστηροτάτη επιλογή βλακών εις τά ομαδικά συστήματα, η οποία, τη βοηθεία μιας πολιτικής βίας, κατοχυρούται και ως πολιτικόν και κοινωνικόν καθεστώς (4η Αύγούστου), τόσω μάλλον, όσον η ελευθερία της σκέψεως (χρήσιμος μόνον εις εκείνους, οίτινες διαθέτουν σκέψιν), είναι μονίμως και εξόχως αντιπαθητική εις τους βλάκας, διότι ασκουμένη υπό των άλλων, στρέφεται εναντίον των, ιδία οσάκις ούτοι κατέχουν εξουσιαστικάς θέσεις, ή έχουν συνδέση συμφέροντα με τους κατέχοντας αυτάς. Η έλλειψις ιδίας γνώμης, η κολακεία και η ραδιουργία (ίδε κατωτέρω) τούς προορίζουν άλλως τε ειδικώς δια τας καταστάσεις ταύτας. Η ακατανίκητος επίσης τάσις των βλακών προς τας πάσης φύσεως αγελαίας εμφανίσεις (κοσμικαί συγκεντρώσεις και causerie τρεφομένη εκ των περιεχομένων των εφημερίδων και των ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) και διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) είναι κατόπιν των ανωτέρω αυτονόητος.

ΙΙ
3. Αλλά πόθεν είναι δεδομένη η πραγματική δυνατότης της αποτελεσματικής δράσεως της βλακικής αγέλης; Η δυνατότης αύτη είναι δεδομένη απολύτως αντικειμενικώς και ανεξαρτήτως τού ψυχολογικού ελατηρίου (του ressentiment), το οποίον άλλως ουδεμίαν θα είχε κοινωνικήν δράσιν και ακολούθως κοινωνιολογικήν σημασίαν. Είναι δεδομένη εκ της μοιραίας θέσεως την οποίαν κατέχουν εις την κλίμακα του κοινωνικού διαφορισμού οι βλάκες, θέσεως εις την οποίαν είναι αναντικατάστατοι - διότι είναι θέσις υποδεεστέρα - αλλά και απολύτως απαραίτητος δια τον όλον κοινωνικόν μηχανισμόν, ο οποίος βασίζεται απολύτως εις τας κατωτέρας αυτού βαθμίδας. Ευκρινέστατα διαφαίνεται η εξάρτησις αύτη των ανωτέρω βαθμίδων (και προσώπων) από των κατωτέρων τοιούτων όπου αύτη λαμβάνει μορφάς καθαρώς εκβιαστικάς, τας όποίας γνωρίζουν πάντες οι κοινωνικοί άνθρωποι. Ως παράδειγμα δύναται να χρησιμεύση η παρέλκυσις ή ο ενταφιασμός μιας υποθέσεως εις οιανδήποτε υπηρεσίαν υπό κατωτέρων υπαλλήλων, η έκδοσις εντάλματος συλλήψεως κατά καταζητουμένου εγκληματίου, εις περίπτωσιν κατά την οποίαν τα κατώτερα αστυνομικά όργανα είναι αλληλέγγυα προς αυτόν κλπ. κλπ.


4. Λαμβανομένης ήδη ύπ' όψιν της επικαίρου ταύτης θέσεως των κατωτέρων βαθμίδων (και προσώπων) εν τω κοινωνικώ διαφορισμώ καθίσταται απολύτως νοητή και η άνοδος αυτών εις ανωτέρας βαθμίδας δια κοινού μεταξύ των συνασπισμού αναδεικνύοντος εαυτούς και αλλήλους άφ' ενός μεν δι' οργανωμένης αντιστάσεως (boycotage) προς τα άνω και παραλύσεως των τυχόν αντιθέτων ενεργειών των υπερκειμένων παραγόντων προς ανάδειξιν άλλου, πράγματι ικανού, προσώπου, αφ' ετέρου δε δι' οργανωμένης προωθήσεως προσώπου εκ των κόλπων αυτών, προς την ανωτέραν βαθμίδα. Το φαινόμενον τούτο καλείται κλίκα. Ότι την εξέλιξιν ταύτην ουδείς δύναται να σταματήση είναι φανερόν, όσον είναι φανερά η νομοτελειακή συνάρτησις των ως άνω δεδομένων. Κατά την αυτήν συνάρτησιν το φαινόμενον συνεχίζεται: «ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται» - ο δε ούτω ανελθών βλαξ θα προωθήση ο ίδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα εαυτού, μέχρις ότου η μία βιαία έξωθεν επέμβασις, υπαγορευομένη υπό της ανάγκης άλλου τινός κοινωνικού όργανισμού, ή ο φυσικός εκφυλισμός ενός τοιούτου οργανισμού εκ των έσω, επιφέρει θεμελιώδη τινά ανατροπήν, ή και αυτόν τούτον τον τερματισμόν του βίου του εκφυλισθέντος οργανισμού. Ούτω λ.χ., εις παρομοίαν περίπτωσιν η το 1910 ανελθούσα κοινωνική ομάς ανέτρεψε την ιεραρχίαν των αξιών και των προσώπων και εντός του παλαιοκομματισμού, καταστήσασα δυνατήν την υπεφαλάγγισιν των παλαιών αυτού αρχηγών υπό νέων (Γούναρη, Στράτου κλπ.). Ως παράδειγμα δια την δευτέραν περίπτωσιν δύναται να θεωρηθή η άνευ ουδεμιάς αντιστάσεως παράδοσις της εξουσίας υπό της παλαιάς κρατούσης κοινωνικής ομάδος εις την αναίμακτον «επανάστασιν» τού 1909. Πλείστα άλλα παραδείγματα αποσυνθέσεως ορισμένων άλλοτε ισχυρών οργανισμών: του Βενιζελισμού και του Αντιβενιζελισμού παρατηρούνται σήμερον, μερικών εκ των οποίων αλλαχού δίδεται η ανάλυσις.

5. Αλλά και οι άνευ συνασπισμού και οργανώσεως άνευ «κλίκας» - ανερχόμενοι βλάκες ή ανίκανοι γενικώς, ατομικώς και μόνον επικρατούντες, ευρίσκονται εν τούτοις δεσμευμένοι υπό του κοινωνικού διαφορισμού εις ίσον βαθμόν ως και οι οργανωμένοι τοιούτοι. Διότι αντικειμενικώς αι θέσεις τας οποίας λαμβάνουν είναι τοιαύται, ώστε η ανεπάρκειά των ή να είναι πλεονεκτική ή να είναι ανεκτή, ούδέποτε όμως θέσεις απαιτούσαι πραγματικά προσόντα, εκ των οποίων - και αν ακόμη φθάνουν εις αυτάς - ανατρέπονται και κρημνίζονται εις την πρώτην αντίξοον περίστασιν και υπό μεγάλου τινός ή μικρού πνέοντος ανέμου. Ούτω λ.χ. πολλοί εξ αυτών κατέλαβον διαδοχικώς πλείστα αξιώματα της κοινωνίας και της πολιτείας, από του Προέδρου της Δημοκρατίας, μέχρι του «Προέδρου του Συλλόγου Προστασίας Εγγύων Μυιών», του «Γενικού Γραμματέως της Γενικής Συνομοσπονδίας Πωλητών Ποντικοπαγίδων» κ.ο.κ., αξιώματα βεβαίως, τα οποία ουδέποτε θα επιδιώξη σοβαρώς απασχολούμενος άνθρωπος. Εις τα αξιώματα ταύτα προστίθενται φυσικά και διακρίσεις οίον παράσημα, διπλώματα, δεξιώσεις κλπ. τα οποία ανέκαθεν απετέλεσαν ευπρόσδεκτα και ζωηρώς καταζητούμενα θέματα μεγάλων σατυρικών έργων της λογοτεχνίας, ένθα απηθανατίσθη ο ανώνυμος ούτος κοινωνικός τύπος. Την άνοδον αυτού διευκολύνουν πλείστα προς τούτο ειδικά προσόντα: η παντελής έλλειψις προσωπικότητος, ήτις εκδηλούται εις την χρονίαν απουσίαν γνώμης επί παντός ζητήματος, εις τον φόβον προ της ενδεχομένης διαφωνίας προς πάντα άνθρωπον, η ολιγόλογος ανιαρότης αυτού, εκλαμβανομένη υπό των αφελών ως βαθύνοια και σοβαρότης, οφειλομένη δε πράγματι εις ανεπανόρθωτον έλλειψιν πνεύματος και πολιτισμού, κλπ. (Τοιούτοι λ.χ. δύο κλασσικοί και αντίθετοι τύποι σοβαροφανών βλακών: ο «ψωνίζων» και ο «cαυseυr». Ο «ψωνίζων» έχει έκδηλον στίγμα την βλακώδη πονηρίαν εις το μέρος εκείνο του ανθρωπίνου σώματος, ένθα -παρά τοις ανθρώποις - κείται συνήθως το πρόσωπον. Η ευφυΐα του, την οποίαν πιστεύει ότι έχει και ότι την κρύπτει επιμελώς, συνίσταται εις το ν' ακούη μόνον τα λεγόμενα των άλλων, συνοδεύων αυτά με εξυπνώδες τι ηλίθιον μειδίαμα. Δεν απαντά, διότι βεβαίως δεν είναι «κουτός» διά να «εκτεθή». Πάντα άνθρωπον κατ' αρχήν θεωρεί ως εχθρόν ενεδρεύοντα να του αρπάση καμμίαν εκδήλωσιν δια να τον «εκθέση κακοήθως» εις τους εχθρούς του. Πάντα δε άνθρωπον κατ' αρχήν εκφράζοντα γνώμας θεωρεί άνευ δισταγμού βλάκα, κρύπτων ο ίδιος επιμελώς την ευφυΐαν του όπισθεν συγκαταβατικού μειδιάματος. 'Εχει την ευφυεστάτην άποψιν, ότι ηλίθιοι ήσαν πάντες οι έχοντες γνώμην, οι γράψαντες βιβλία, ότι ο Κάντ αδίκως εφιλοσόφησε και ο Μπετόβεν διέπραξε μεγίστην ηλιθιότητα συνθέσας τας μουσικάς του συμφωνίας. Η περιφρόνησίς του προς τους διανοουμένους και ιδίως τους αγωνιζομένους εξ αυτών και προς τους καλλιτέχνας είναι απέραντος, περί δε των ευφυολόγων φρονεί ότι πρόκειται περί γελωτοποιών τεταγμένων να τον διασκεδάζουν, γελά δε ουχί λόγω των ευφυολογημάτων των, αλλά λόγω της βλακείας των να λέγουν ευφυολογήματα άνευ πρακτικού τινος λόγου. Πάσας τας ανοησίας ταύτας των καλουμένων ευφυών καλύπτει ο «ψωνίζων» με μειδίαμα αυτοπεποιθήσεως, συγκαταβάσεως και μετριόφρονος υπεροχής...
Ο causeur συνάδελφος του ανωτέρω αποτελεί αληθή κοινωνικήν μάστιγα, διότι ως causerie εκλαμβάνει το να λέγη εις τους χειμαζομένους συνανθρώπους τί ανέγνωσεν εις τας εφημερίδας, τί ήκουσεν εις το ραδιόφωνον και τί του είπον διάφοροι καθ' οδόν, εξικνούμενος έστιν ότε εις τα σχόλιά του, όταν αποφασίση να σχολιάση, εις δυσθεώρητα ύψη οξυδερκείας και πνευματικής χάριτος: ότι λ.χ. κατά την νύκτα «αναμφιβόλως» επικρατεί σκότος, την δε βροχήν ακολουθεί οπωσδήποτε η υγρασία...). Εις ταύτα προστίθεται ενίοτε και η «προστατευτική» στάσις αυτού έναντι των πνευματικώς ανωτέρων του, σκοπούσα την υποτίμησιν αυτών εις τα όμματα του κόσμου κλπ. Με γενικόν και ανεπανόρθωτον αποτέλεσμα την κατάκτησιν της γενικής «συμπαθείας» του κόσμου και την απονομήν του περιφήμου διπλώματος του «συμπαθούς», κατά του οποίου, δι' αιματηράς σατύρας εξηγέρθησαν εv σώματι όλοι οι πνευματώδεις άνθρωποι των αιώνων, οι αφήσαντες τα επισκεπτήριά των εις τας σελίδας της Ιστορίας, θεωρήσαντες αυτό άγνωστον διατί - ως την δεινοτέραν ύβριν.

ΙΙ Ι
6. Ένδιαφέρον είναι τέλος ενταύθα το φαινόμενον μερικών ευφυών ανθρώπων, οίτινες, ενστικτωδώς διαισθανόμενοι τον κοινωνικώς ανυπέρβλητον ρόλον των βλακών και την λαμπράν κοινωνικήν αυτών σταδιοδρομίαν - εv τη «χρυσή» μέση οδώ της μετριότητος εννοείται - αποφασίζουν να υποδυθούν τον ρόλον αυτόν, όπως ανέλθουν δια της μεθόδου της «νήσσης», ως αύτη ευφυέστατα αποκαλείται παρά τω λαώ. Αλλ' ο ρόλος ούτος είναι εξαιρέτως δύσκολος εκ δύο λόγων: Πρώτον υποκειμενικώς η ύπαρξις πνευματικής και ψυχικής ζωής έχει ως γνωστόν αναποτρέπτους αντανακλάσεις επί της εξωτερικής φυσιογνωμίας, αίτινες με την τελειοτέραν υπόκρισιν, δύσκολον είναι ν' αποκρυβούν, πλην της περιπτώσεως καθ' ήν είναι δεδομένον τάλαντον μεγάλου ηθοποιού. Η απλή παρουσία του ευφυούς ανθρώπου είναι κατά κανόνα, διά τον βλάκα, εις το έπακρον προκλητική. Το ψυχολογικόν σύμπλεγμα των συναισθημάτων, το οποίον αύτη εξαπολύει παρ' αυτώ είναι το αυτό ακριβώς με εκείνο του καταδιωκομένου και πανικοβλήτου ζώου ή άνθρώπου, εν καταστάσει φυγής ή αμύνης. Τό μίσος, ο φόβος, ο φθόνος μετά του θράσους συμπλέκονται κατά τρόπον, δηλούντα δια τον εξησκημένον οφθαλμόν σαφώς εις πάσαν φράσιν - ίδία «υποτιμητικήν» ή «μειωτικήν» - την κατάστασιν αμύνης. Δεύτερον από της απόψεως του βλακός, η ένστικτος καχυποψία αυτού είναι τοιαύτη, ώστε η υπόκρισις του ευφυούς ν' αποβαίνη ματαία, η δε πραγματική ειλικρίνεια αυτού να εκλαμβάνεται ως υπόκρισις. Ο βλάξ, ως πλησιέστερος προς το ζωϊκόν βασίλειον, έχει την ένστικτον καχυποψίαν ούτω ανεπτυγμένην, ώστε ν' αδυνατή να διαγνώση ή να εννοήση συλλογισμούς και λογικούς υπολογισμούς του ευφυούς, βασιζομένους όχι εις το ένστικτον αλλά εις την διάνοιαν. 'Αοπλος και ανυπεράσπιστος έναντι των ψυχρών υπολογισμών της ξένης διανοίας, ής ο μηχανισμός τυγχάνει εις αυτόν νοητικώς απροσπέλαστος, μίαν μόνην άμυναν διαθέτει, ακριβώς όπως το ζώον και ο πρωτόγονος άνθρωπος: την ένστικτον καχυποψίαν. (0ύτω εξηγείται και η φυσική και πνευματική κατωτερότης των λαών, οίτινες εμπνέονται βασικώς υπό της καχυποψίας, -ήν αυταρέσκως εκλαμβάνουν ως «ευφυίαν», - Έναντι τών ευρωπαίων, οίτινες ουδεμίαν ανάγκην έχουν αυτής, ως αντιλαμβανόμενοι νοητικώς τον κόσμον. 'Εκ τούτων επίσης φαίνεται σαφώς, ότι η καχυποψία και η απότοκος αυτής πονηρία είναι ακριβώς το αντίθετον της ευφυίας ως προς τον ρόλον αυτής εκτοπιζομένης πάντοτε υπό της δευτέρας. Λέγομεν αντίθετος μόνον ως προς τον ρόλον, διότι η διάνοια δεν είναι τι το ανεξάρτητον ή αντίθετον του ενστίκτου, αλλά τουναντίον η ανάπτυξις και ο δια λογικών μέσων πλουτισμός αυτού εις την αρχικήν αυτού πάντοτε κατεύθυνσιν.


Το απόσπασμα αυτό είναι από το πλέον γνωστό ευρύτερα πόνημα του κοινωνιολόγου Ευάγγελου Λεμπέση, ο οποίος τιτλοφόρησε αυτήν την εργασία του ως "Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω" η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε στην "Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών" το έτος 1941. Ακολούθησε πραγματικό πανδαιμόνιο συζητήσεων κριτικών και αντιπαραθέσεων στις εφημερίδες της εποχής , με ευτράπελα αλλά και πολύ σοβαρά σχόλια. Ο ίδιος ο Ε. Λεμπέσης έκανε μια παρέμβαση δίνοντας διευκρινήσεις στην ίδια εφημερίδα. Το κείμενο αυτό αναδημοσίευση ο δημοσιογράφος του "Ε.Τ." Ρίζος, 50 έτη μετά.... Το έργο του Λεμπέση επανεκδόθηκε το 1999 με πρόλογο του αειμνήστου Νομάρχη Μεσσηνίας Παναγιώτη Φωτέα. Ο τίτλος του βιβλίου είναι "Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ". -"Εκδόσεις των φίλων"-ΑΘΗΝΑ 1999 -σελίδες 160.